کاربرد الگوی کنشگر گرماس درتحلیل روایت شناسی جای خالی سلوچ (مطالعه موردی: «مرگان در جست و جوی سلوچ»)

گرماس یکی از نظریه­ پردازان نشانه- معناشناسی روایی است که الگویی جامع و جهان­ شمول برای تجزیه و تحلیل متون روایی به­ دست می­ دهد و با هدف دست­ یافتن به ژرف ساخت روایت و مطالعه ساختاری متون روایی، به تحلیل سیر منطقی حوادث و معانی درونی متن و درک پیرنگ روایت می ­پردازد. در تحلیل متن­ های روایی، الگوی کنشگر گرماس، نسبت به دیگر الگو­های روایی، قابلیت انطباق بهتری برای تحلیل روایی ­گری متن­ های روایی دارد و در پی دست­ یافتن به کنش گفتمان است. این مقاله، با کاربرد الگوی کنشگر گرماس، به تحلیل ساختاری حکایت«مرگان در جست و جوی سلوچ» دررمان جای خالی سلوچ می­ پردازد و عناصری را که در شکل­گیری رخدادها و آن­چه هسته و پیرنگ این داستان را در گستره روایت شناسی تشکیل می­ دهد بررسی می­ کند.در این مقاله، با روشی تحلیلی- توصیفی و روش کتابخانه­ ای در گردآوری اطلاعات، این پرسش اساسی مطرح است که رمان جای خالی سلوچ ، تا چه میزان با نظریه نشانه- معناشناسی روایی گرماس قابل تحلیل است و براساس الگوی کنشگر گرماس، عوامل گفتمان درتولید معنا در آن کدامند؟ ازنتایج این پژوهش این است که راوی داستان «مرگان در جست­ و­جوی سلوچ»، با ساختاری روایی و شخصیت­ محور، صحنه­ ها و رخدادهای آن را با پویایی تمام  بازنمایی و به نمایش گذاشته تا عواطف و احساسات خواننده را برانگیزد و موجب پویایی شخصیت­ ها و عناصر درون­ متنی آن می­ شود. دراین داستان، لحن گفت و گو میان عناصر داستانی دارای اوج و فرود است و جنجال و کشمکش بر سراسر رخدادها سایه می­ افکند و تمام شخصیت­ های داستان را در مقابل یکدیگر به کنش وا می­ دارد.

کلیدواژه ها:

روایت شناسی ، جای خالی سلوچ ، الگوی کنشگر گرماس ، تحلیل ساختار