تحلیل شگردهای هنری آیرونی در اشعار سعدی شیرازی

از شگردهای هنری سعدی آن است که سادگی را با صنعت­گری در می­آمیزد و هنرش را برای خواننده به نمایش می­گذارد. وی گاهی از ابزارهای کارآمد همچون: آیرونی، کنایه، استعاره تهکمیه و.. برای گریز از شفاف­گویی بهره می­گیرد. نگاهی نو به مبحث شگردهای هنری آیرونی، باعث یافتن راهی تازه برای تشخیص میزان قدرت و هنر شاعری وی است. هدف از این جستار بررسی بسامد تحلیلی شگردهای هنری آیرونی که شامل: کلامی، بلاغی، رادیکالی، موقعیت، ساختاری، سقراطی و تقدیر، در اشعار سعدی شیرازی و مقایسه آن با کنایه است زیرا هرچند میان کنایه و آیرونی  تفاوت­هایی وجود دارد اما شگردهای هنری آیرونی در کنار کنایه افزایش می­یابد؛ بنابراین بهره­گیری از ساختار کنایی همراه با آیرونی بر پیچیدگی و ابهام کلام می­افزاید. روش کار در این پژوهش توصیفی- آماری است. یافته­های پژوهش نشان می­دهد آیرونی به عنوان یکی از اجزای سازندۀ زبان در اشعار سعدی برای بیان اندیشه­های دینی، سیاسی و اجتماعی نمود بسیار روشن و آشکار دارد. آیرونی کلامی با 29% بیشترین بسامد و آیرونی تقدیر با 3% کمترین بسامد را به خود اختصاص داده است. در این میان سهم سعدی در کاربرد کنایه و آیرونی به طور محسوسی کمتر از هم­عصران خود است.

کلیدواژه ها:

شگردهای هنری ، سعدی شیرازی ، آیرونی ، کنایه ، تهکم ، طنز