رسانه و قدرت گفتمانی با تاکید بر انقلاب اسلامی

قدرت به دلایل مختلفی نظیر ایجاد تنوع در تعداد و نوع بازیگران، گسترش مبادی و فرایندهای تصمیم­سازی و سرانجام تشدید تعاملات و پیوندهای فرا‌مرزی به ویژه از طریق قالب­های مجازی و ابزارهای رسانه­ای، دچار تحولات شگرفی شده است. بگونه­ای که می­توان چند وجهی بودن قدرت و چهره­های مختلف آن را در مسائل و رخدادهای بین المللی متصور شد که طی آن اشکال سنتی قدرت جای خود را به مولفه­های جدید همچون بسط و قدرت گفتمانی ‌داده­اند. در همین چارچوب رسانه­ها به یکی از صحنه­های اصلی رقابت قدرت­ها در قالب گفتمان­ها و پادگفتمان­های مختلف تبدیل شده­اند و بخش عمده­ای از تلاش کنش­گران برای بازسازی و برسازی گفتمانی را به خود اختصاص داده­اند. مقاله حاضر درصدد است با روش توصیفی-تحلیلی ضمن بررسی رابطه رسانه با چهره­های چهارگانه قدرت، به این پرسش پاسخ دهد که رسانه چه نقش و جایگاهی در قدرت گفتمانی انقلاب اسلامی دارد؟ فرضیه اصلی: رسانه به دلایل مختلفی مانند ماهیت فراملی انقلاب اسلامی و همچنین وجود منازعات گفتمانی با گفتمان غربی، جایگاه خاصی در انتشار گفتمان انقلاب اسلامی و بازتولید گفتمانی آن در بسترهای اجتماعی جهت بسط و تثبیت حقایق و دقایق آن داشته و یکی از موثرترین ابزار فراگیرسازی و الگوپردازی از آن در سطح بین­المللی است. یافته: کنشگران فرهنگی-اجتماعی ﻣﺎﻧﻨﺪ شخصیت­ها و نخبگان دانشگاهی مراکز علمی و آکادمیک، ﺍﺣﺰﺍﺏ و تشکل­هایی ﮐﻪ ﺑﺎ بطن جامعه در ارتباط هستند، نقش ویژه­ای بر میزان نفوذ و تاثیرگذاری رسانه­ها داشته و از این طریق می­توانند بر مشروعیت­بخشی و گسترش قدرت گفتمانی انقلاب اسلامی اثرگذار باشند.  

کلیدواژه ها:

Discursive power ، Islamic revolution ، media ، anti-discourse ، image making ، قدرت گفتمانی ، انقلاب اسلامی ، رسانه ، پادگفتمان ، تصویرسازی