اثر گیاهان پوششی زمستانه بر پویایی جمعیت علفهای هرز و رشد و عملکرد ذرت دانه-ای (Zea mays L.) (رقم سینگل کراس 704)
محل انتشار: فصلنامه بوم شناسی کشاورزی، دوره: 11، شماره: 2
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 247
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AGRY-11-2_017
تاریخ نمایه سازی: 8 بهمن 1399
چکیده مقاله:
کاربرد مداوم علفکشها بهمنظور کنترل علفهای هرز مشکلات زیست محیطی گوناگونی از جمله آلودگی آبهای سطحی و زیرزمینی را در پی داشته است. استفاده از گیاهان پوششی یکی از مهمترین روشهای جایگزین و پایدار برای کاهش استفاده از علفکشهای شیمیایی در بوم نظامهای زراعی میباشد. بهمنظور بررسی تأثیر گیاهان پوششی مختلف در کنترل علفهای هرز، رشد و عملکرد ذرت (Zea mays L.) رقم سینگل کراس 704، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی96-1395در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل هفت گیاه پوششی (چاودار(Secale cereal L.)، جو(Hordeum vulgare L. )، ماشکگلخوشهای (Vicia villosa L.)، شبدر برسیم (Trifolium alexandrinum L.)، خردل علوفهای (Brassica junce L.)، منداب (Eruca sativa L.) و شاهد بدون گیاه پوششی) که در دو شرایط وجین (عاری از علف هرز در کل فصل رشد) یا عدم وجین دستی (آلوده به علف هرز در کل فصل رشد) کشت شدند. گیاهان پوششی در اواسط بهمن ماه سال 1395 بهصورت ردیفی و در سه برابر مقدار توصیهشده کشت شدند. یک هفته قبل از کاشت ذرت، کلیه گیاهان پوششی با استفاده از علفکش پاراکوات (3 لیتر در هکتار) سمپاشی و سپس کاشت ذرت در درون بقایای آنها در فواصل بین و روی ردیف 75 و 18 سانتیمتر بهصورت دستی انجام شد. نتایج نشان داد که مقایسه تراکم و وزن خشک علفهای هرز در تیمارهای مختلف گیاه پوششی با شاهد ( بدون گیاه پوششی) حاکی از پتانسیل گیاه پوششی (صرفنظر از نوع آن) در مهار علف هرز و افزایش تنوع گونهای بود. نتایج نشان داد که وزن خشک ذرت در محدوده بقایای دو گیاه ماشک گلخوشهای و شبدر برسیم ( هر دو از تیره بقولات) و چاودار (از تیره گندمیان) روند افزایشی و در محدوده بقایای دو گونه منداب و خردل علوفهای (هر دو از تیره شببو) و جو (از تیره گندمیان) روند کاهشی داشت. کمترین عملکرد دانه ذرت، در تیمارهای بقایای جو (8492 کیلوگرم در هکتار) و به دنبال آن بقایای منداب (6/9335 کیلوگرم در هکتار) و خردل علوفهای (10220 کیلوگرم در هکتار) تولید شد. به نظر میرسد علاوه بر حجم زیاد بقایای تولیدشده بهوسیله این گیاهان، بروز اثرات دگرآسیبی ناشی از بقایای این گیاهان نیز در بروز این نتیجه دخالت داشته باشند. اما بیشترین مقادیر عملکرد دانه ذرت به سه تیمار چاودار (8/11028 کیلوگرم در هکتار)، شبدر برسیم (2/11321 کیلوگرم در هکتار) و ماشک گلخوشهای (8/11914 کیلوگرم در هکتار) تعلق داشت. در بین این سه، دو گیاه ماشک گلخوشهای و شبدر برسیم در مقایسه با سایر تیمارها ماده خشک کمتری داشتند؛ اما به نظر میرسد توانایی قابلتوجه این گیاهان در تثبیت بیولوژیک نیتروژن و بهبود حاصلخیزی خاک و همچنین سرعت تجزیه بالاتر بقایای این گیاهان به دلیل پایین بودن نسبت کربن به نیتروژن آنها، نقش مؤثری در بهبود رشد و استقرار سریعتر ذرت کاشته شده در بقایای این گیاهان داشته باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
راضیه خوجم لی
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
آسیه سیاهمرگویی
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
ابراهیم زینلی
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
افشین سلطانی
دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :