سهم بیوگاز از مکانیسم توسعه هوای پاک (CDM) در نظام حقوقی ایران

در پی افزایش دمای کره زمین و تغییرات آب و هوا و امضای توافق نامه ها و اسناد متعدد بین المللی به منظور تنظیم سیاست های زیستمحیطی همچون امضای توافقنامه پاریس (سال 2015 م) توسط ایران و قوانین مربوط به محیط زیست در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایرانهمچون اصل پنجاهم قانون اساسی و عمل به قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه اقتصادی اجتماعی و فرهنگی، اهمیت استفاده از انرژی هایتجدید پذیر در حمایت از حفظ و نگه داری محیط زیست فزونی یافته است، از این رو می توان بیو گاز را که از مخلوط مواد آلی (کود حیوانی وزباله) تولید می شود، منبع انرژی جایگزین مناسبی برای سوخت های فسیلی و تجدید ناپذیر دانست، با مداخله در اسناد حقوقی می توانیمقوانین نظام جمهوری اسلامی ایران را با قواعد و مقررات بین المللی وفق دهیم و به شیوه اجرایی و حمایتی حقوق بین الملل از پروژه های تولیدبیو گاز زیر عنوان مکانیسم توسعه پاک (CDM) مطرح نمود.

کلیدواژه ها:

بیوگاز ، انرژی ، نظام حقوقی ، محیط زیست ، توسعه پاک