رابطه مصرف غذای غیرحلال با خودکنترلی، جایگاه مهار درونی، هوش اخلاقی و وجدانی بودن، در کارکنان ادارات اهواز

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه مصرف غذای غیرحلال با خودکنترلی، جایگاه مهار درونی، هوش اخلاقی و وجدانی بودن، در کارکنان ادارات اهواز، در سال 1396ش، بود. جامعه آماری شامل 950 نفر از کارکنان شرکت ملی حفاری ایران، شرکت فولاد خوزستان، شرکت آب و برق خوزستان و شرکت آب و برق منطقه‎ای بود که به روش نمونه‎گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جمع‎آوری داده‎ها با استفاده از پرسش‎نامه خودکنترلی تانجی و همکاران، مقیاس منبع کنترل لونسون، پرسش‎نامه هوش اخلاقی لنیک و کی‎یل، مقیاس فرم کوتاه نئو مک‎کری و کاستا و پرسش‎نامه محقق‎ساخته آزمون خوردن انجام شد. داده‎ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان‎دهنده روابط میان غیرحلال‎خواری و خودکنترلی، غیرحلال‎خواری و سبک اسناد درونی، غیرحلال‎خواری و استقامت و پافشاری بر حق، غیرحلال‎خواری و مسئولیت‎پذیری برای تصمیم‎های شخصی، غیرحلال‎خواری و قبول مسئولیت برای خدمت به دیگران، غیرحلال‎خواری و اهمیت خودجوش به دیگران، غیرحلال‎خواری و توانایی در بخشش اشتباه‎های دیگران و غیرحلال‎خواری و وجدانی بودن در شرکت‎کنندگان بود. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون به روش هم‎زمان نشان داد که از میان متغیرهای وابسته، وجدانی بودن، پافشاری بر حق و توانایی در بخشش اشتباه‎های دیگران و خودکنترلی از سوی متغیر غیرحلال‎خواری قابل پیش‎بینی هستند.

کلیدواژه ها:

غیرحلال‎خواری ، خودکنترلی ، جایگاه مهار ، هوش اخلاقی ، وجدانی بودن