کارایی سونوگرافی در تشخیص شکستگی های ناحیه میانی صورت و مقایسه آن با سی تی اسکن

زمینه و هدف: شکستگیهای ناحیه میانی صورت شامل شکستگیهای اربیت، زایگوما، ماگزیلا، استخوان بینی و قوس زایگوماتیک میباشند. با وجود استخوان های ظریف در این ناحیه، تشخیص این شکستگیها یک مسئله مهم و عدم تشخیص و درمان به موقع آن بر روی عملکرد فیزیولوژیک و زیبایی این منطقه تأثیر بسزایی دارد. هدف از مطالعه ما تعیین کارایی سونوگرافی در تشخیص شکستگیهای ناحیه میانی صورت و مقایسه آن با سی تی اسکن میباشد.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع مطالعه مروری سیستماتیک میباشد که در سال1399 انجام گردید. کلیدواژه های سونوگرافی، سی تی اسکن و شکستگیهای ناحیه میانی صورت در پایگاه های معتبر شامل Google Scholar، PubMed و ScienceDirect بدون محدودیت زمانی مورد جستجو قرارگرفته و برای اطمینان از تکمیل نتایج جستجو منابع مقالات مورد بررسی و پس از حذف عناوین تکراری از نرم افزار Endnote و بررسی عناوین و چکیده ها، مقالات مرتبط با استفاده از ابزارهای JBI مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: 42 مقاله بررسی گردید و در نهایت 17 مقاله از آنها که با هدف مطالعه مرتبط بود انتخاب شدند. طبق مطالعات صورت گرفته معیار های Sensitivity و Specificity سونوگرافی در تشخیص شکستگیهای ناحیه میانی صورت بالا بوده و سونوگرافی را میتوان در تشخیص شکستگیهای این ناحیه قابل اعتماد دانست. از مزایای سونوگرافی میتوان به عدم نیاز به دستگاه های با ولتاژ بالا و کاهش دوز جذبی بیمار و مدت زمان کم انجام سونوگرافی اشاره کرد. از طرفی قطعات روی هم افتاده با سونوگرافی قابل تشخیص نبوده و سونوگرافی قادر به تشخیص قطعه دور از پروب که توسط قطعه نزدیک پوشیده شده نمیباشد در صورتی که سی تی اسکن با تهیه تصاویر در مقاطع کرونال، اگزیال و ساژیتال موقعیت آناتومیک قطعات جابجا شده را نیز مشخص کرده و چندین شکستگی همزمان را به ما نشان میدهد.نتیجه گیری: از سونوگرافی می توان در ارزیابی شکستگیهای ناحیه میانی صورت به ویژه در زنان باردار و اطفال استفاده کرد اما در مواردی که شکستگیهای متعدد صورت مطرح باشد، انجام سی تی اسکن چه در تشخیص و چه در طرح ریزی درمان ضروری است و روش مفیدتری نسبت به سونوگرافی میباشد.

کلیدواژه ها:

سونوگرافی ، سی تی اسکن ، شکستگیهای ناحیه میانی صورت