بررسی عوامل موثر بر اضطراب بیماران تحت تهویه مکانیکی(مروری سیستماتیک)

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 175

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AVAN01_282

تاریخ نمایه سازی: 5 بهمن 1399

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: تهویه مکانیکی یکی از رایج ترین مداخله تکنولوژیک برای بیماران بستری شده در بخش ویژه می باشد. که عوارض روحی روانی فراوانی را برای بیمار به همراه دارد. اضطراب یکی از شایع ترین واکنش های روانی در بیماران تحت تهویه مکانیکی است. بر اساس مطالعات صورت گرفته بیماران تحت تهویه مکانیکی اضطراب بالایی دارند.لذا معرفی راهکارهای موجود و ارجح برای این نوع مراقبت از ضروریات بشمار می آید. مطالعه حاضر با هدف توصیف شواهد تحقیقاتی موجود در زمینه بررسی عوامل موثر بر اضطراب بیماران تحت تهویه مکانیکی است.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مروری سیستماتیک است .جستجو در پایگاه های اطلاعاتی SID، PubMed ، Google scholar ، magiran با استفاده ازکلید واژه های فارسی"اضطراب"تهویه مکانیکی" بیماران" ومعادل انگلیسی آن ها" Mechanical ventilatio" Patients"Anxiety انجام شد . معیارهای ورود به مطالعه عبارت بود از: مقاله های تحقیقی اصیل تمام متن انگلیسی یا فارسی منتشر شده در مجلات الکترونیکی در بازه زمانی پنج ساله 2019 تا2014 در مورد موضوع موردنظر بودندنهایتا37 .0مقاله حائز شرایط ورود به مطالعه را داشتند.یافته ها: در یک مطالعه بیان می کند که طب فشاری در کاهش اضطراب بیماران تحت تهویه مکانیکی موثر است.همچنین در یک مطالعه بیان شده بین ماساژبازتابی براضطراب بیماران تحت تهویه مکانیکی پس از جراحی قلب ارتباط معناداری وجود ندارد. استفاده از بورد های ارتباطی در بیماران هوشیار تحت تهویه می تواند در کاهش اضطراب موثر باشد.همچنین لمس بر بی قراری بیماران موثر بوده و سبب بهبود وضعیت خون شریانی می شود. در چندین مطالعه استفاده از موسیقی را در کاهش اضطراب بیماران تحت تهویه مکانیکی موثر می داند.همچنین استفاده از آروماتراپی و صدای آب نیز در اضطراب بیماران موثر می باشد.نتیجه گیری: با توجه به یافته ها این چنین استنباط می شود که روش های گوناگونی برای کاهش اضطراب بیماران تحت تهویه مکانیکی وجود دارد ولی به علت انجام مطالعات اندک در زمینه مقایسه میان روش های موجود و تعیین موثر ترین روش ممکن، نیاز به انجام مطالعات بیشتر در این زمینه توصیه می شود همچنین آموزش پرستاران در این زمینه نیز بسیار حائز اهمیت است.

نویسندگان

محیا عظیمی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.

فرحناز فرنیا

دکتری تخصصی پرستاری، استادیار، دانشکده پرستاری و مامایی، مرکز تحقیقات پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد،ایران.

سیدمحمد میرزابابایی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.

امیرمحمد زارع بیدکی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.

محمد رفیعی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران.