بررسی مقاومت دارویی سل و عوامل موثر بر آن

زمینه و هدف: مقاومت دارویی یکی از بزرگترین چالش هایی است که سلامت انسان عصر مدرن را تهدید می کند. یکی از مشکلات در درمان بیماری سل نیز، موضوغ مقاومت دارویی این بیماری است؛ زیرا علاوه بر پرهزینه بودن درمان، تهدیدکننده برنامه کنترل این بیماری نیز است. هدف از این تحقیق، بررسی میزان مقاومت دارویی بیماری سل به داروهای ضدسل و عوامل موثر بر آن است.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع مطالعه مروری نظام مند می باشد که در سال 1398 انجام گردید. با استفاده از کلیدواژه های سل، مقاومت دارویی، پیشگیری در پایگاه های Pubmed, Scopus, Embase, Web Of Science, Cochaneبدون محدودیت زمانی مورد جست و جو قرار گرفتند. همچنین برای اطمینان از تکمیل نتایج جست و جو، منابع مقالات نیز مورد بررسی قرار گرفتند.پس از حذف عناوین تکراری از نرم افزار EndNote و بررسی عناوین و چکیده ها، مقالات مرتبط توسط پژوهشگران با استفاده از ابزارهای JBI مورد بررسی قرار گرفتند.پس از بررسی کیفیت مقالات توسط پژوهشگران یافته ها در چک لیست موردنظر وارد گردید.یافته ها: شکل مقاوم بیماری سل وخیم تر از شکل معمولی آن است و درمان آن طولانی تر، عوارض دارویی بیشتر و پرهزینه تر و در یرخی موارد درمان ناموفق است. همچنین در طی این سال ها روند افزایشی داشته است. در داروها، بیشترین مقاومت مربوط به ایزونیازید، و بعد از آن ریفامپین، پیرازینامبد، تامبوتول و استرپتومایسین، و بیشترین آن مربوط به رده سنی 15-45 سال بود.نتیجه گیری: بهترین راه پیشگیری سل مقاوم به چند دارو، درمان کامل و صحیح بیمار تازه تشخیص داده شده با استفاده از ترکیب چند دارو، دوز کافی و طول درمان مناسب است. همچنین پیشنهاد می شود برای تمام بیماران در زمان تشخیص سل، کشت آنتی بیوگرام صورت پذیرد تا از درمان نبه جای سل که باعث افزایش مقاومت به داروها خواهد شد جلوگیری شود و این بیماران از ابتدا درمان مناسب دریافت کنند.

کلیدواژه ها:

سل ، مقاومت دارویی ، پیشگیری