ویژگیهای سولفور زدایی از دیبنزوتیوفن توسط Rhodococcus erythropolis R1 و موتان Dsz-negative آن
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 390
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_BJM-2-8_002
تاریخ نمایه سازی: 4 بهمن 1399
چکیده مقاله:
مقدمه: سولفور زدایی زیستی به عنوان یک روش انتخابی برای کاهش میزان گوگرد محصولات نفتی به کار میرود. مواد و روش ها: در این تحقیق ، یک سویه باکتریایی اکسید کننده گوگرد به نام رودوکوکوس اریتروپولیس R1 (شماره دسترسی GU570564 ژن بانک NCBI ) برای سولفورزدایی از دیبنزوتیوفن ( DBT ) استفاده شد. نتایج : کشت القا شده سویه R1 توانایی تولید 2-هیدروکسیبایفنیل ( 2-HBP ) از DBT را طی مسیر 4S بدون تجزیه اسکلت کربنی آن داشت. این فرایند به وسیله تحلیل کروماتوگرافی گازی ( GC ) تا ی ید شد. میزان فعالیت اختصاصی سولفورزدایی از DBT بهوسیله سویه R1 45 میکرومول در گرم وزن خشک در ساعت به دست آمد. سولفورزدایی از DBT با افزودن توئین 80 بهعنوان سورفاکتانت و گلیسرول بهعنوان منبع کربن طی 3 روز به میزان 100 درصد تعیین شد. پلاسمید سنگین در سویه R1 تشخیص داده شدکه بهوسیله واکنش PCR وجود ژنهای dsz مس ؤ ول سولفورزدایی زیستی از DBT در آن نشان داده شد. سویههای موتانی که این پلاسمید را از دست داده بودند فنوتیپ سولفورزدایی را هم از دست دادند. هر دو سویه وحشی ( R1 ) و موتان به غلظتهای بالای 2-HBP و برخی آنتیبیوتیکها حساس بودند. بحث و نتیجه گیری: سویه R1 از طریق مسیر تجزیه اختصاصی سولفور یا مسیر 4S با شکست انتخابی باندهای C-S بدون کاهش انرژی از DBT سولفورزدایی میکند. افزودن سورفاکتانت سولفورزدایی از DBT را با افزایش قابلیت دسترسی زیستی آن افزایش داده، همچنین میتواند میزان رشد و سولفورزدایی سویه را اصلاح کند. جایگاه ژنهای سولفورزدایی در سویه R1 بر روی یک پلاسمید سنگین بود. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق رودوکوکوس اریتروپولیس R1 میتواند به عنوان یک سیستم مدل برای سولفورزدایی زیستی موثر از نفت خام بدون کاهش ارزش سوختی نفت بهکار رود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا اعتمادی فر
استادیار میکروبیولوژی، دانشگاه اصفهان، ایران
سیمون کاپلو
دکتری میکروبیولوژی دریا، انستیتو محیط ساحلی دریایی (IAMC)، مسینا، ایتالیا
سیدحمید زرکش اصفهانی
دانشیار ایمونولوژی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :