بررسی رابطه بین میزان فشارروانی مدیران با اثربخشی آنان در دانشگاه علوم پزشکی مازندران

سابقه و هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین میزان فشارروانی مدیران با اثربخشی انان در دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1393 صورت گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل 150 نفر از مدیران شاغل در دانشگاه علوم پزشکی مازندران شامل رئیس دانشکده ها، معاونین، مدیران گروه­ها بود که از این میان با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه­گیری تصادفی­ساده 108 نفر به عنوان حجم­نمونه درنظر گرفته شد. مواد و روش­ها:روش جمع­آوری داده­ها بر اساس پرسشنامه استاندارد اثربخشی مدیران پارسونز،(1999) و پرسشنامه استاندارد فشار روانی هلریگل و اسلوکام (1999)انجام گرفت. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن برای پرسشنامه اثربخشی مدیران و برای پرسش­نامه فشار روانی بالای 0.7 به­دست آمد.  همین­طور از روایی محتوا به­منظور آزمون روایی پرسشنامه استفاده شد، که برای این منظور پرسشنامه­ها به تأیید متخصصین مربوطه رسید. تجزیه و تحلیل اطلاعات به­دست آمده از اجرای پرسشنامه­ها از طریق نرم­افزار SPSSدر دو بخش توصیفی (فراوانی، فراوانی­درصدی، میانه، مد، انحراف استاندارد، دامنه­تغییرات و کمینه) و استنباطی (آزمون K-S (کولموگروف- اسمیرنف)، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه ) انجام پذیرفت. استنتاج: نتیجه حاصله از این تحقیق حاکی از این بوده که  میان فشار روانی و ابعاد آن(محیط فیزیکی، ابهام نقش و تضاد شغل) با اثربخشی مدیران رابطه منفی ، معنی داری و معکوس وجود دارد.

کلیدواژه ها:

Stress ، physical ، occupational conflict ، role ambiguity ، heads ، فشار روانی ، محیط فیزیکی ، تضاد شغل ، ابهام نقش ، اثربخشی مدیران