نقد و بررسی نارسایی‌های موجود در پی‌رنگ داستان «رستم و سهراب»

یکی از عناصر مهم تشکیل دهنده‌ی داستان، پِی‌رنگ و توجّه به روابط منطقی میان رویدادها در داستان است که توجّه‌ و باریک‌بینی نسبتاً قابل تأمّل فردوسی به این مقوله و دقّت در روابط علّی و معلولی حوادث داستانی در شاهنامه، یکی از جنبه‌های درخشان حماسه‌ی ملی ایران است. امّا با ژرف‌نگری در برخی از داستان‌های شاهنامه از جمله «رستم و سهراب»، روشن می‌شود که پیرنگ آن در بسیاری از موارد نااستوار و سست است و پرسش‌‌های بسیاری در بخش‌های مختلف این داستان، بی‌پاسخ می‌ماند. با توجه به دقت خارق‌العاده‌ی فردوسی به پیرنگ در دیگر داستان‌های شاهنامه، سستی پیرنگ در داستان رستم و سهراب یا ناشی از تحریف‌های پی‌درپیی است که در گذر زمان به این داستان راه یافته است تا ضمن گنجاندن آن در چارچوبی اخلاقی، بر جاذبه‌ و دلاویزی آن بیفزایند و یا ناشی از حذف-های مکرر آگاهانه یا ناآگاهانه‌ای است که باعث شده است که بسیاری از خطوط محوری و بنیادین داستان مورد بحث از میان برود و درنتیجه پیرنگ آن سست نماید.

کلیدواژه ها:

narratology ، Sahnameh ، Rostam and Sohrab ، پِی‌رنگ ، روایت ، شاهنامه ، رستم و سهراب