بررسی و شناسایی محیط رسوبی سازند مبارک در برش نوشهر
محل انتشار: چهارمین کنفرانس بین المللی مطالعات نوین مهندسی عمران، معماری، شهرسازی و محیط زیست در قرن ۲۱
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 414
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CMUECONF04_001
تاریخ نمایه سازی: 27 دی 1399
چکیده مقاله:
سازند مبارک در بخش های وسیعی از البرز مرکزی گسترش دارد. سازند مبارک در برش ناصر آباد در 50 کیلومتری جنوب نازک لایه آهکی و آهک دولومیتی (که جمعا حدود 493 متر) با سن تورنزین تا شهرستان نوشهر با یک توالی ضخیم، متوسط و ویزین میانی می باشد. مطالعة 156 مقطع نازک حاصل از نمونه برداری ردیفی سیستماتیک منجر به شناسایی 8 میکروفاسیس اصلی و به طور کلی 3 نوع محیط رسوبی شامل، سد یا بار، لاگون و پهنه کشندی شده است. محیط رسوبی سنگ های مطالعه شده شباهت فراوانی با محیط های کربناته بخش جنوبی خلیج فارس دارد. سازند مبارک در این برش در یک پلاتفرم کربناته از نوع رمپ هم پدید آمده اند. از فرآیندهای دیاژنزی در سازند مبارک، می توان به تراکم مکانیکی، سیمانی شدن، Homoclinal ramp شیب انحلال، تخلخل های درون دانه ای، میان دانه ای و تخلخل در اثر دولومیتی شدن محلی، نوشکلی، دولومیتی شدن، فابریک ژئوپتال و میکرایتی شدن اشاره کرد. برش ناصر آباد تاقدیس فرم بوده که جزئی از چین خوردگی البرز محسوب می شود. بر اساس وجود Endothyra opposite, Endothyranopsis pressa, Earlandia clavatula, Tournayella molleri, Archaediscus eospirillinoides, Tetrataxis conica ماکروفسیل هایی از قبیل براکیوپود و میکروفسیل هایی از قبیل سن این برش به کربونیفر زیرین نسبت داده شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سمیه داودی
دانش آموخته کارشناسی ارشد زمین شناسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد چالوس
جعفر قمی
گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد چالوس
عیسی متاجی
گروه زمین شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد چالوس