بررسی و شناسایی محیط رسوبی سازند مبارک در برش نوشهر

سازند مبارک در بخش های وسیعی از البرز مرکزی گسترش دارد. سازند مبارک در برش ناصر آباد در 50 کیلومتری جنوب نازک لایه آهکی و آهک دولومیتی (که جمعا حدود 493 متر) با سن تورنزین تا شهرستان نوشهر با یک توالی ضخیم، متوسط و ویزین میانی می باشد. مطالعة 156 مقطع نازک حاصل از نمونه برداری ردیفی سیستماتیک منجر به شناسایی 8 میکروفاسیس اصلی و به طور کلی 3 نوع محیط رسوبی شامل، سد یا بار، لاگون و پهنه کشندی شده است. محیط رسوبی سنگ های مطالعه شده شباهت فراوانی با محیط های کربناته بخش جنوبی خلیج فارس دارد. سازند مبارک در این برش در یک پلاتفرم کربناته از نوع رمپ هم پدید آمده اند. از فرآیندهای دیاژنزی در سازند مبارک، می توان به تراکم مکانیکی، سیمانی شدن، Homoclinal ramp شیب انحلال، تخلخل های درون دانه ای، میان دانه ای و تخلخل در اثر دولومیتی شدن محلی، نوشکلی، دولومیتی شدن، فابریک ژئوپتال و میکرایتی شدن اشاره کرد. برش ناصر آباد تاقدیس فرم بوده که جزئی از چین خوردگی البرز محسوب می شود. بر اساس وجود Endothyra opposite, Endothyranopsis pressa, Earlandia clavatula, Tournayella molleri, Archaediscus eospirillinoides, Tetrataxis conica ماکروفسیل هایی از قبیل براکیوپود و میکروفسیل هایی از قبیل سن این برش به کربونیفر زیرین نسبت داده شده است.

کلیدواژه ها:

سازند مبارک ، رمپ ، میکروفاسیس ، دیاژنز ، محیط رسوبی ، کربونیفر زبرین