ورزش و تغییرپذیری ضربان قلب در بیماران مبتلا به سرطان: مرور نظام‌مند

مقدمه: تغییرپذیری ضربان قلب (HRV) با مرگ‌ و میر همبستگی منفی دارد. کاهش HRV پدیده‌ای رایج در بیماران مبتلا به سرطان است. همبستگی بین HRV و بقای عمومی در بیماران سرطان، آن را به عنوان یک شاخص زیستی ارزشمند در ارزیابی پروگنوس بیماری مطرح کرده است. از سوی دیگر، فعالیت ورزشی به عنوان یک راهبرد مداخله‌ای برای تاثیر بر پیامدهای مختلف در بیماران مبتلا به سرطان به کار می‌رود. هدف مطالعه حاضر این بود که  ادبیات مربوط به اثر مداخلات ورزشی بر HRV و پارامترهای مختلف آن در بیماران مبتلا به سرطان را به شکلی نظام‌مند مورد بررسی قرار دهد بود. روش بررسی: برای یافتن مقالات مرتبط (از 1950 تا 15 اکتبر 2018)، یک جستجوی نظام‌مند طبق دستورالعمل PRISMA در پایگاه‌داده‌های PubMed و Google Scholar انجام گرفت. از کلماتexercise, training, cancer, neoplasms, heart rate   variability, HRV برای جستجو استفاده شد. معیارهای ورود مقالات به شرح زیر بود: زبان مقاله انگلیسی باشد؛ مطالعه از نوع کارآزمایی باشد؛ تنها از مداخله ورزشی ساختاریافته استفاده شده باشد؛ آزمودنی‌ها بیماران بالغ مبتلا به سرطان بوده و پیش از شروع تحقیق سابقه فعالیت ورزشی نداشته باشند. یافته‌ها: نهایتا 8 مطالعه واجد شرایط در این مقاله مروری گنجانده شد. از بین پارامترهای HRV، 2 پارامتر در دامنه زمانی (SDNN و RMSSD) و 3 پارامتر در حوزه فرکانس (HF، LF و LF/HF) در مطالعات گزارش شده بودند. فعالیت ورزشی در تمامی مطالعات باعث افزایش در سه پارامتر SDNN، RMSSD و HF شده بود، هرچند این تفاوت در برخی مقالات از نظر آماری معنادار نبود. یافته‌های مطالعات در مورد پارامترهای LF و LF/HF خیلی همسان نبود، مضافا اینکه این دو پارامتر فاقد ارزش پروگنوستیک شناخته ‌شده هم بودند. نتیجه ‏گیری: در حالت کلی، مداخله ورزشی می‌تواند تغییرپذیری ضربان قلب را در بیماران مبتلا به سرطان بهبود ببخشد. توصیه می‌شود در ارزیابی میزان اثر فعالیت ورزشی بر HRV پارامترهای SDNN، RMSSD و HF استفاده شود، چراکه این پارامترها 1) ارزش پروگنوستیک دارند و 2) به شکل مناسب‌تری منعکس‌کننده اثر فعالیت ورزشی در این بیماران هستند.