پتروگرافی و ژئوشیمی رسوبات آواری قرمز میوسن در شمال ‌غرب کرج، منطقه طالقان

در مناطق مختلف کشور به‌ غیر از پهنه ایران مرکزی، مطالعات بسیار کمی بر روی رسوبات آواری میوسن انجام گرفته است. در مطالعه پیش ‌رو با استفاده از روش‌های آنالیز رخساره‌ای، پتروگرافی، دانه‌شماری و ژئوشیمیایی به مطالعه این رسوبات در البرز مرکزی پرداخته شده است. این توالی به طور عمده از رسوبات مارن و ماسه ‌سنگ تشکیل شده و به طور محلی دارای میان ‌لایه‌های کنگلومرا با قطعاتی در حد پبل است. رخنمون و برش مورد مورد مطالعه از توالی رسوبات دانه‌ ریز (مارن)، ماسه ‌سنگ‌ها (فلدسپاتیک لیت‌آرنایت و لیت‌آرنایت از نوع ولکانیک ‌آرنایت) و کنگلومرا (ارتوکنگلومرا و پاراکنگلومرای پلی‌میکتیک) به ضخامت 2/127 متر تشکیل شده است. لایه‌های سنگی این سازند از دو رخساره گراولی Gmm و Gcm و سه رخساره ماسه‌ای St، Sh و Sm تشکیل شده‌اند. خرده‌ سنگ‌های آذرین بیرونی با جورشدگی ضعیف تا متوسط و گردشدگی متوسط تا خوب، اجزای اصلی تشکیل‌دهنده این رسوبات هستند که با سیمان غالب هماتیتی به هم جوش خورده‌اند. بر اساس نتایج به دست آمده، این رسوبات دارای سنگ منشأ آذرین فلسیک مشابه پوسته قاره‌ای بالایی می‌باشند که در اقلیم خشک تا نیمه خشک تحت هوازدگی ضعیف قرار گرفته‌اند. رسوبات حاصل مسافت نسبتاً کمی را طی کرده و با درجه پایین بلوغ و هوازدگی کم شیمیایی در محیط فعال تکتونیکی و در چرخه اول رسوب‌گذاری نهشته شده‌‌اند. این رسوب‌گذاری در محیط نزدیک به منشأ و در کانال رودخانه‌های بریده بریده و دشت سیلابی مربوط به مخروط افکنه با تفکیک هیدرولیکی ضعیف و در جایگاه زمین‌ساختی کمان قوسی اقیانوسی اتفاق افتاده است.

کلیدواژه ها:

پتروگرافی ، ژئوشیمی ، رسوبات آواری ، میوسن ، طالقان