مقایسه اثربخشی روش آموزش مهارت های زندگی و روش آموزش مؤلفه های تاب آوری در تغییر نگرش دانش آموزان مستعد گرایش به مواد مخدر

هدف: مقایسه اثربخشی دو روش آموزش مهارت های زندگی و روش تاب آوری در تغییر نگرش دانش آموزان پسر دبیرستان های شهر اهواز نسبت به مواد مخدر بوده. مواد و روش ها: جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم بوده، نمونه استخراج شده شامل 60 نفر از دانش آموزان که در بین سه گروه (دو گروه آمزمایشی و یک گروه گواه) به صورت تصادفی قرار گرفتند. گروه آزمایشی اول تحت 8 جلسه آموزش مؤلفه های تاب آوری و گروه آزمایشی دوم تحت 12 جلسه آموزش مهارت های زندگی، قرار گرفتند. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های زندگی و آموزش مؤلفه های تاب آوری باعث تغییر نگرش دانش آموزان شدند. همچنین دو روش آموزشی در تغییر نگرش کلی و در خرده مقیاس شناختی و رفتاری تفاوت معناداری با هم ندارند. ولی در خرده مقیاس عاطفی روش تاب آوری تأثیر بیشتری نسبت به روش مهارت های زندگی داشته است. بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد این که دو روش در بعد شناختی و رفتاری نگرش تفاوتی ندارند به این معنی است که قدرت دو روش در ابعاد شناختی و رفتاری م ساوی یا تقریباً مساوی است، اما در بعد عاطفی، روش تاب آوری تدثیر بیشتری داشته است، یعنی روش تاب آوری در بعد عاطفی نگرش قدرت بیشتری دارد، پس اگر هدف ما ایجاد نگرش منفی در بعد عاطفی نسبت به مواد مخدر است بهتر است از روش تاب آوری استفاده کنیم.

کلیدواژه ها:

مهارت زندگی ، مهارت تاب آوری ، نگرش ، مواد مخدر