اثر سامانه های مختلف کشت سنتی برپایداری خاکدانه در اراضی زراعی سامان

خاکدانه سازی حاصل اثر متقابل جمعیت میکروبی و ترکیب موادآلی و معدنی خاک می باشد که نشان دهنده نوع مدیریت زراعی است (5) همچنین خصوصیت متغیری است که تحت تاثیر مدیریت وکاربری اراضی نیز قرار می گیرد (3) خاکدانهسازی و پایداری آن تاثیر زیادی بر خصوصیات مختلف خاک دارد (8) از این ویژگی اغلب به عنوان یک شاخص برای ارزیابی کیفیت خاک ( Soil Quality )استفاده می شود . اندرسن و بوهم (1997) چنین بیان می کنند که اندازه و پایداری خاکدانه ها نشان دهنده تغییرات کیفیت خاک ناشی ازتغییر نوع مدیریت اراضی میباشد . برای تعیین و ارزیابی کیفیت خاک، بعلاوه از پایداری خاکدانهها که حساسیت زیادی به تغییرات دراز مدت و کوتاه مدت شرایط خاک دارد نیز استفاده می شود . خاکدانه های بزرگتر از 0/25 میلی متر که خاکدانههای درشت خاک را تشکیل می دهند، نسبت به خاکدانه های کوچکتر بیشتر تحت تاثیر نوع کاربری اراضی و مدیریت قرار می گیرند (7) و بنابراین خاکدانههای 2 ـ 1 میلیمتر معمولا برای تعیین پایداری خاکدانهها مناسب میباشند PH (.6) ، Ec ، درصدماده آلی، کمیت کربناتهای کلسیم و منیزیم، اکسیدها و هیدروکسیدهای آهن و آلومینیوم و مقدار رس خاک از مهمترین ویژگی های مؤثر در پایداری خاکدانه ها می باشد (2) ارس (1984) پیشنهاد کرد که حضور مقادیر کافی کلسیم می تواند بین کلوئیدهای آلی و رسها ی دارای بار منفی پیوند ایجاد کند که برای جلوگیری از پراکنش رسها توسط آنیونهای آلی ضروری است . همچنین مواد آلی در جلوگیری از پراکنش رسها تاثیر بسزایی دارند (4) نقش مواد آلی در پایداری ساختمان خاک گرچه بطورکلی پذیرفته شده است، اما هنوز اثر کمی آن شناخته نشده است . به گونه ای که مقادیر بیش از دو درصد ماده آلی تاثیر چندانی بر افزایش پایداری خاکدانهها ندارد (2) و بنابراین عوامل دیگری بایستی پایداری خاکدانه ها را تحت تاثیر قرار دهد . هدف از این مطالعه بررسی انواع سامانه کشت ( مخلوط و ساده ) بر پایداری خاکدانه ها و ارتباط آن با سایر خصوصیات خاک می باشد .