بررسی آثار مدیریت اسلامی در ایران در دهه دوم انقلاب اسلامی: دوره تثبیت آثار (۱۳۷۷-۱۳۶۸)

بَرکشی پاسخ‌های مناسب و درخور از نصوص و اندیشه اسلامی برای سؤالات برخاسته از دانش و کنش مدیریت به تولید آثاری منجر شده است که در جامعه دانشگاهی و حوزوی کشور در قالب مدیریت اسلامی شناخته می‌شود. هرچند که ارزش‌های انقلاب اسلامی ایران در عرصه مدیریت کشور به طور کامل متجلی نشده است، ولی روند رو‌به‌رشد آثار منتشرشده در زمینه مدیریت اسلامی در کشور از ابتدای وقوع انقلاب امری محسوس بوده است؛ مدعایی که نیازمند بررسی دقیق و موشکافانه است. این مطالعه در ادامه پژوهشی است که پیش از این با عنوان «مدیریت اسلامی در ایران: بسترها و پیدایش» به رشته تحریر درآمده است و حلقه دوم زنجیره آن را شکل می‌دهد. هدف این پژوهش، بازنمایی تلاش‌های انجام‌شده در دهه دوم انقلاب اسلامی در کشور (سال‌های ۱۳۶۸ الی ۱۳۷۷) است و با استفاده از گونه‌ای از فراتحلیل مطالعات انجام‌شده در زمینه مدیریت اسلامی را بررسی و دسته‌بندی کرده است. جامعه آماری این پژوهش منابع موجود مدیریت اسلامی در دهه دوم است. پژوهش‌های انبوهشی یکی از رویکردهای مرسوم برای تولید علم به شمار می‌رود. این پژوهش با احصای آثار منتشرشده در این حیطه و تجزیه‌وتحلیل‌ آن‌ها به این نتیجه رسیده است که در این دوره محتوای عمده آثار معطوف به جنبه‌های ترویجی و مبنایی مدیریت اسلامی در جامعه بوده و کمتر به حل مسائل مستحدثه جامعه بر اساس مدیریت اسلامی و بر مبنای روش‌شناسی‌های متقن توجه داشته است. بر این اساس می‌توان گفت این دوره، دوره تثبیت مدیریت اسلامی در کشور بوده و به تدریج افراد دانشگاهی عهده‌دار تبیین این حوزه شده‌اند.

کلیدواژه ها:

مدیریت اسلامی ، ایران ، چالش‌ها ، دستاوردها ، دهه دوم انقلاب اسلامی