بررسی نیاز آبی کمربندهای سبز در مناطق خشک و نیمه خشک (مطالعه موردی: کلان شهر مشهد)

ایده کمربند سبز برای شهرها با هدف کنترل رشد بی رویه افقی شهرها، ایجاد بادشکن و فیلتر طبیعیبه منظور مقابله با پدیده گردو غبار، شن های روان، بادهای موسمی و ایجاد اکوسیستم طبیعی توسعه یافتهاست. با این حال یکی از موانع توسعه کمربندهای سبز در مناطق خشک و نیمه خشک کمبود و نبود منابعآب پایدار است. روش های مختلفی برای جبران کمبود منابع آب وجود دارد. یکی از این روش ها مدیریتآبیاری در شرایط کم آبی است. در این پژوهش با کمک روش کالیفرنیا، نیاز آبی کمربندهای سبز شهر مشهدمورد بررسی قرار گرفته است و سناریوهای مختلف مدیریت آبیاری کمربند جنوبی شهر مشهد بررسی شدهاست. نتایج نشان داد، مجموع نیاز آبی کمربند سبز شمالی جنوبی شهر مشهد با مساحت 2500 هکتاردر حدود 5/ 3 میلیون مترمکعب است که از طریق بهبود راندمان آبیاری (تغییر نحوه آبیاری از تانکری بهشیلنگی) و همچنین اعمال تنش کنترل شده، نیاز آبی کمربندهای سبز را می توان در حدود یک میلیون مترمعکب کاهش داد.

کلیدواژه ها:

کمربند سبز ، شهر مشهد ، مناطق خشک و نیمه خشک ، مدیریت