واکاویی خودهمبستگی فضایی بارش فصلی ایران با استفاده از برونداد پایگاه داده بارشAPHRODITE
محل انتشار: مجله آب و هواشناسی کاربردی، دوره: 2، شماره: 1
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 218
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JACU-2-1_004
تاریخ نمایه سازی: 15 دی 1399
چکیده مقاله:
در بین فراسنج های اقلیمی، بارش به دلیل تعامل پیچیده با عوامل و عناصر اقلیمی از خود رفتاری چندگانه و پیچیدهای بروز میدهد که موجب توجه ویژه محققین بدان شده است. سالهاست رویکرد محققان علوم محیطی از آمار کلاسیک به آمار فضایی معطوف شده است.به همین دلیل اقلیم شناسان نیز باید با مبانی این علم آشنا شوند و توابع تحلیلی آن را مبنای مطالعات خود قرار دهند.در مطالعه حاضر با استفاده ازروشهای نوین آمار فضایی مانند خودهمبستگی فضایی موران جهانی، شاخص انسلین محلی موران و لکههای داغ، رفتار مکانی بارش فصلی در غالب چندین آماره ارائه گردیده است.بررسیهای آماری نشان داد که فصل تابستان بیشترین ضریب تغییرات بارش (50/267) ایران را دارا است که توسط شاخصهای ضریب درجه اوج و گیتس اورد جی نیز تأییدشده است. بالاترین ناهنجاری مکانی بارش بر اساس شاخص پراکندگی فصول تابستان و پاییز معرفیشدهاند. همچنین به استناد خروجیهای شاخص اندازه خوشه بزرگترینخوشههای بارشی ایران در فصل زمستان ایجاد میگردد که نشاندهنده نظم نسبی بارش ایران میباشد. نتایج آمارههای فضایی نیز نشان داد که تغییرات درون سالی بارش در ایران دارای الگوی خوشهای بالا میباشد. بر اساس شاخص محلی موران و لکههای داغ، بارش در کرانههای ساحلی دریای خزر و بخشهای غرب و جنوب غرب ایران (عمدتاً زاگرس) دارای خودهمبستگی فضایی مثبت (خوشههای بارش باارزش بالا) و در بخشهایی از نواحی مرکزی و همچنین بخشهایی از جنوب شرق ایرانو نواحی مرکزی دارای خودهمبستگی فضایی منفی (خوشههای بارش باارزش پایین)بوده است.
کلیدواژه ها:
آمار فضایی ، خودهمبستگی فضایی ، شاخص انسلین محلی موران ، شاخص جهانی موران ، شاخص گتیس- ارد-جی (لکههای داغ)
نویسندگان
عباسعلی داداشی رودباری
دانشگاه شهید بهشتی
غلام عباس فلاح قالهری
دانشگاه حکیم سبزواری