ارائه الگوی خط‌مشی‌های اشتغال زنان از منظر اضطرار اجتماعی

اشتغال زنان به عنوان موضوعی چالشی در سطح جامعه مطرح است و همین موضوع، عامل مدخلیت علم خط‏مشی‏گذاری عمومی است که متکفل شناسایی و حل مشکلات عمومی می‏باشد. در بستر فهم تمایز احساس و ادراک مشکل در خط‌مشی‌گذاری عمومی، در خصوص اشتغال زنان، ادراک مشکل، گویای وجود یک جو عمومی در اجتماع که جهت‏ده انتخاب زنان و هدایتگر اختیار ایشان است که این جریان، عامل ایجاد کننده اضطرار اجتماعی جهت اشتغال زنان، درون جامعه می‏باشد. بر این اساس، پژوهش حاضر درصدد تبیین خط‌مشی‌های اشتغال زنان از منظر اضطرار اجتماعی است. جهت دستیابی به خط‌مشی‌های اشتغال زنان، از روش پژوهش آمیخته کمک گرفته شد؛ در این راستا، در مرحلۀ نخست، از روش کتابخانه‌ای و مصاحبه در قالب گروه کانونی و در مرحله دوم از تکنیک مدل‌سازی ساختاری-تفسیری جهت ارائه الگوی نهایی خط‌مشی‌های اشتغال زنان بهره گرفته شد. یافته‌های پژوهش حکایت از هفت خط‌مشی تعدیل تقاضا؛ گفتمان‌سازی خانه‌داری به عنوان شغل؛ ترویج مشاغل خانگی؛ پرهیز از جوزدگی در انتخاب شغل؛ مدح کنش آگاهانه؛ تبیین حسن فعلی؛ حذف عوامل ایجادکننده اضطرار اجتماعی دارد. نتایج حاصل از ماتریس تحلیل قدرت نفوذ-وابستگی نشان از این دارد که اثرگذارترین مؤلفه در الگوی خط‌مشی‌های اشتغال زنان، تبیین حسن فعلی می‌باشد که مبیّن ارجحیت خط‌مشی‌های نرم به نسبت خط‌مشی‌های دیگر در عرصۀ اشتغال زنان است.

کلیدواژه ها:

اشتغال زنان ، خط‌‏مشی‏‌گذاری عمومی ، اضطرار اجتماعی ، ترابط فعل و فاعل ، مدل‌سازی ساختاری-تفسیری