سواد علمی در نظام تعلیم وتربیت ایران

تعلیم و تربیت، نظامی جامع است که تمام ابعاد وجودی انسان را مورد توجه قرار می دهد . آینده موفق و سعادتمند هر فرد درگرو تعلیموتربیت است . هدف غایی تعلیم وتربیت انسان هایی آگاه و داناست. دست یابی به اهداف آن، جز با طراحی، برنامه ریزی، هدایت و رهبری این فرایند از طریق سازمان دهی، بسیج منابع و امکانات و ارزیابی و نظارت بر آن ممکن نیست .برای تدوین نظام تعلیم و تربیتی باید به سه اصل توجه کرد:اصل اول، فرهنگ و اندیشه اسلامی،اصل دوم، ویژگی خصوصیاتی های فرهنگ ملی ،اصل سوم، مواجهه فرهنگی با جهان غرب است این اصل، از این جهت دارای اهمیت است که بستر ظهور چالش تعیین های کننده. ای در وضع کنونی جامعه است .واژه سواد علمی در منابع علمی جهان مورد استفاده قرار می گیرد و به یک واژه پراهمیت بین المللی تبدیل گشته است،. سواد علمی شامل بررسی اقدامات و چالشهای علمی در پرتوی تاریخ، فرهنگ و خرد ورزی است. سواد علمی یا فرهنگ علمی سامانه ای تلفیقی از ارزشهای اجتماعی است که هم خود علم و سواد علمی همگان را همچون دغدغه ای مهم باز می شناسد.مطابق تعریف یونسکو باسواد درهزاره سوم کسی است که همزمان سه توانایی داشته باشد: تحصیلات عالی داشته باشد، با کامپیوتر آشنا باشد و یک زبان بین المللی را بداند. این تعریف با تعریف قدیمی ازسوادکه توانایی خواندن ونوشتن بود تفاوت دارد. هنگامی که سواد علمی جامعه در سطحی بالا باشد، رابطه هم افزا بین علم و جامعه اتفاق می افتد. هریک به رشد و ارتقای دیگری کمک می کند. پژوهش حاضر به نقش سواد علمی درتعلیم و ،چالش ها ،موانع و... می پردازدو به این سوال پاسخ می دهدکه چگونه می توانیم با سواد علمی تعلیم وتربیت را ارتقادهیم و مولفه های ایرانی اسلامی سواد علمی چیست و چگونه به آن دست می یابیم.

کلیدواژه ها:

آموزش سواد ، تعلیم وتربیت ، سواد علمی ، تعلیم و تربیت ایران