مروری بر استخراج و استفاده از عصاره گیاره رزماری در صنایع غذایی

گیاه رزماری یا اکلیل کوهی یک گیاه معطر خوراکی است که جز خانواده لامیاسه و جنس رزمارینوس طبقه بندی می شود که پرورش آن در بسیاری از نقاط ایران نیز معمول است. ماده متشکله اصلی برگ و سرشاخه های گل دارگیاه رزماری راروغن های فرار تشکیل می دهند. این گیاه به دلیل دارا بودن ترکیبات آنتی اکسیدانی قوی، اسید های ضروری و مواد مغذی جزء گیاهان بسیار ارزشمند است که از جمله خواص آن می توان به موارد ذیل اشاره کرد: قسمت هایی از برگ این گیاه حاوی آنتی اکسیدان فنولی به نام اسید رزمارینیک و ترکیبات شیمیایی دیگر است که در جلوگیری از بیماری ها و افزایش سطح سلامت، بسیار مفید و موثر است. همچنین حاوی مقادیر بسیار بالایی فیبر است. گیاه رزماری، چه به صورت تازه و چه به صورت خشک، منبع غنی از پتاسیم، کلسیم، آهن، منگنز، مس و منیزیم است و ویتامین های خانواده ب، مثل اسید فولیک و ریبوفلاوین را دارا می باشد. همچنین گیاه رزماری در صنایع غذایی، آرایشی و بهداشتی نیز کاربرد وسیعی دارد. تا کنون آثار ضد میکروبی، آنتی اکسیدانی، ضدالتهاب و ضد کمپلمانی گیاه رزماری مورد بررسی و تایید قرار گرفته است. ترکیبات فنلی موجود در گیاه رزماری عمدتاً اسیدهای فنلی و فلاوونوئیدها هستند که خواص فراسودمندی (آنتی اکسیدانی، ضدسرطانی و پیشگیری کننده بیماری های قلبی عروقی) این ترکیبات در تحقیقاتی که پیش از این صورت گرفته گزارش شده است. جهت استفاده از این ترکیبات ابتدا باید آنها را با بکارگیری روشهای مناسب استخراج نمود. عصاره گیری یکی از روش های سنتی استخراج آنتی اکسیدان های طبیعی می باشد. تا کنون مطالعات زیادی مبنی بر استفاده از عصاره گیاه رزماری در صنایع غذایی ارائه شده است که در این مقاله سعی در مروری بر چند مقاله تحقیقاتی در این زمینه شده است.

کلیدواژه ها:

گیاهان معطر ، رزماری ، آنتی اکسیدان ، فراسودمند