بررسی روش های آرام سازی ترافیک انجام گرفته در ایران و جهان

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,325

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

EBUCONF09_007

تاریخ نمایه سازی: 9 دی 1399

چکیده مقاله:

با افزایش جمعیت شهری، با مشکلات متعدد ترافیک و ایمنی مواجه می شویم. از اینرو متخصصان مهندسی ترافیک سعی بر آن دارند که با ارائه راهکارهای نوین بتوانند گامی در جهت بهبود و یا برطرف نمودن مشکلات ترافیکی بردارند. با نگاهی به راهکارهای قدیمی مانند تغییر کاربری اراضی جهت تعریض خیابان ها، میتوان دریافت که نه تنها اینکار کمک چندانی به کاهش مسائل ترافیکی نمی کند، بلکه باعث وضعیت نامناسب آن هم می شود. لذا باید با استفاده از اصول مهندسی و طراحی های مناسب، به کمک کارشناسان حمل و نقل، وضع فعلی را بهبود بخشید. در مناطق درون شهری، یکی از مشکلات موجود، تردد بالای وسایل نقلیه و عدم رعایت سرعت مجاز است که به عنوان یکی از مهمترین عوامل گسترش معضلات ترافیکی به حساب می آید. برای مقابله با این معضلات روش های مختلفی وجود دارد که یکی از این موارد، روش آرام سازی ترافیک است. آرام سازی ترافیک انواع مختلفی دارد که از آن جمله می توان به سرعت گیرها، سرعت کاه ها، میدانک و ... اشاره کرد و برای هر مسیر، روش مخصوص به آن باید طراحی شود. همچنین می توان با تغییر در نحوه استفاده از خطوط و ساختار جاده که اصطلاحاً به آن رژیم جاده گفته می شود، به عنوان یک استراتژی مناسب برای حل مشکلات ترافیکی بهره گرفت. در این مقاله به بررسی روش های آرام سازی ترافیک و رژیم جاده به منظور کاهش شلوغی خیابان هار پرتردد شهری، کاهش برخوردها و کاهش آلودگی های زیست محیطی پرداخته شده است. پس از بررسی و معرفی روش های آرام سازی و رژیم جاده در ایران و جهان، به الزامات اجرایی آن پرداخته شده ومنافع و معایب آن بیان شده است. این مطالعه ترکیب دو روش و دو استراتژی برای افزایش ضریب ایمنی و کاهش تعداد و شدت برخوردها را پیشنهاد می دهد. این روش جدید می تواند در مناطقی که فرهنگ رانندگی پایین تری دارند یا در جاهایی که کاربراین تخلفات زیادی انجام می دهند مورد استفاده قرار بگیرد.

نویسندگان

سجاد رضائی

دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران- حمل و نقل، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب، تهران، ایران

حمید بحیرایی

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران- حمل و نقل، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب، تهران، ایران

عبدالرضا شیخ الاسلامی

استادیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران