پری در دیوان بیدل دهلوی

پری از شخصیت هایی است که در اساطیر، حماسه، شعر و ادب فارسی حضور چشمگیری دارد. واژۀ پری از جمله واژه های پر بسامد مجموعۀ غزلیات بیدل دهلوی است. این واژه در لغت فارسی به معنای فرشته، جن، همزاد و زیبارو به کار می رود. در بررسی اسطورۀ پری به وجود دو شخصیت کانلاً متمایز از «پری» پی می بریم. پری در ادبیات اوستایی دارای شخصیتی بد و زشت و اهریمنی است، اما آنچه از ادبیات فارسی دری بر می آید، پری نه تنها موجودی زشت و اهریمنی نیست، بلکه مظهر زیبایی است و به صورت زن اثیری جلوه گر می شود و حتی گاهی در مقابل موجود اهریمنی قرار می گیرد. در ادبیات فارسی پری مظهر کمال، لظافت و زیبایی و مشبه به جمال، تصور شده است و گاه سیمایی همچون فرشتگان یافته است.

کلیدواژه ها:

پری ، بیدل دهلوی ، غزلیات ، فرهنگ عامه