مدیریت پوشش گیاهی مناطق کویری و شوره زارها برای توسعه و گسترش شترداری (مطالعه موردی: کویر ساغند)

مناطق بیابانی و کویری از مهم ترین بوم های ایران می باشند که نه تنها بخش قابل توجهیاز مساحت کشور را در بر می گیرند بلکه بر دیگر بوم ها نیز اثر می گذارند. این مناطق برخلافتصور ظاهری، پتانسیل های تولیدی متنوعی در خود نهفته دارند که اگر به درستی شناختهشده و مورد بهره برداری قرار گیرند در جهت بهره برداری این مناطق گام های مفیدی برداشتهخواهد شد و نباید از این مناطق در برنامه ریزی های کلان مدیریت کشور از آنها غافل شد.در این تحقیق با توجه به پتانسیل منطقه کویری ساغند برای شترداری، ضمن برآورد تولیدگونه های گیاهی مورد استفاده شد به تغیین ظرفیت چرای شتر در منطقه بدون آسیب به پوششگیاهی اقدام گردید. با توجه به مطالعه انجام شده و بازدیدهای میدانی 11 گونه گیاهی مناسببرای چرای شتر معرفی شد. با کشت و تکثیر گونه های اشاره شده در مناطق کویری می تواندگام موثری برای استفاده از پتاسیل کویرها جهت تولید فرآورده های دامی باشد.

کلیدواژه ها:

شترداری ، شوره زار ، گونه گیاهی ، ظرفیت