ارزیابی مکانی و مکانیابی فضای سبز شهری با استفاده از تحلیل منطق فازی در سیستم اطلاعات مکانی (نمونه موردی: شهر ساوه)

شهرنشینی پدیدهای در حال پیشرفت است و تامین فضای سبز کافی با توزیع جغرافیایی مناسب در توسعه و آینده شهرنقش به سزایی دارد. انتخاب مکان مناسب برای پارک ها و فضاهای سبز شهری، که مستعد درخت کاری شهری هستنددر تداوم کیفیت زندگی مردم نقش دارند، مکانیابی برای مکان هایی که مستعد درخت کاری شهری هستند یک فرآیندپیچیده است که نه تنها نیازمند توانایی های تکنیکی فراوانی است، بلکه نیازهای فضایی کالبدی، اقتصادی، اجتماعی،محیطی و سیاسی را نیز می طلبد. با وجود چنین پیچیدگی هایی، ناگزیر باید از ابزارهای متعدد تصمیم گیری استفاده شود.در این پژوهش از روش ها و قابلیت های مبتنی بر GIS و منطق فازی استفاده شده است. در گام اول این پژوهش، بهبررسی عوامل موثر در مکانیابی فضای سبز پرداخته شد و نقشه های معیار تهیه و آماده سازی گردید. در گام دوم ازفرمول مینکوفسکی برای تبدیل اعداد فازی به اعداد قطعی استفاده شد و وزندهی معیارها بر اساس نظرات کارشناساناعمال گردید. پس از جمع آوری نظرات کارشناسان مقادیر CR ، از این اوزان جهت بررسی های بعدی استفاده گردید.در گام بعدی به منظور ارزش گذاری لایه ها، از منطق فازی استفاده شد و لایه های آماده شده، توسط توابع عضویتگوناگون، فازی شدند. در انتها از روش خطی جهت تلفیق معیارهای فازی شده با توابع عضویت فازی و وزن های به-دست آمده با روش فازی، استفاده گردید. سپس لایه های وزن دار شده روی هم گذاشته شد و در نهایت مناسب ترینمناطق در نقشه نهایی نشان داده شد. نتایج نشان میدهد، فضای سبز موجود در شهر ساوه 146.1 هکتار است که با توجه بهسرانه فضای سبز و جمعیت شهر ساوه بیش از 200 هکتار کمبود فضای سبز وجود دارد. این پژوهش سعی داشته استکارایی به کارگیری منطق ارزش گذاری لایه ها را با مدل فازی در محیط GIS نشان دهد. مدل به کار رفته از تواناییبالایی برخوردار است و در شرایط گوناگون مکانی به کار می رود.

کلیدواژه ها:

ساوه ، فضای سبز ، سیستم اطلاعات مکانی ، مینکوفسکی ، منطق فازی