بررسی تاثیر استفاده از الکترود 309 و 13 درصد منگنز بر منطقه UMZ

به طور عمومی برای جوشکاری فولاد زنگ نزن به فولاد ساده کربنی از الکترود 309 برای جوشکاری استفاده می شود. در اینحالت معمولا در منطقه UMZ سمت فولاد ساده کربنی سختی بسیار بالا می رود. به علت مهاجرت و نفوذ کربن از فلز پایه وعناصر آلیاژی از فلز جوش به UMZ باعث می شود که منطقه مستعد تشکیل فاز ماتنزیت شود. این منطقه به علت سختی بالاو تنش های حاصل از جوشکاری مستعد ترین محل برای خوردگی به خصوص خوردگی تنشی و خوردگی در محیط ترش میباشد. در این پژوهش فولاد ساده کربنی، ASTM A36، به فولاد زنگ نزن 304 با الکترودهای فولاد زنگ نزن 309 و الکترود13 درصد منگنز جوش داده و منطقه UMZ در مجاورت فولاد ساده کربنی بررسی شده است. نتایج بررسی میکروساختاری ومتالوگرافی نشان می دهد که اندازه این منطقه در هر دو الکترود تقریبا یکسان است و نوع الکترود در ضخامت این منطقه تاثیریزیادی ندارد ولی در حال عرض این منطقه در الکترود 13% منگنز کمی بیشتر است. UMZ حاصل از الکترود سختی بیشتریدارد ولی اختلاف سختی آن با فلز جوش کمتر است. به نظر می رسد از آنجایی که افزایش سختی این الکترود بشتر با مکانیزمکار سختی است برای استفاده در محیط های حاوی سولفور و گازهای ترش استفاده از این الکترود مناسب تر باشد.

کلیدواژه ها:

اتصال غیر همجنس ، منطقه UMZ ، فولاد زنگ نزن ، الکترود 13% منگنز