تأثیر محلول فعالساز قلیایی بر چگالی، حجم حفره های باز و میکروساختار ژئوپلیمر پایه پوزولان تفتان

تغییر نوع پودر هیدروکسیدی، محلول سیلیکاتی و میزان آب موجود در سوسپانسیون ژئوپلیمری باعث تغییر چگالی، حجمحفره های باز و میکروساختار نمونه های ژئوپلیمری بر پایه پوزولان تفتان می شود. در این پژوهش ویژگی های نمونه های ژئوپلیمریفعال شده در محلول های فعال ساز قلیایی مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. مطابق با نتایج، ذرات پوزولانی در محلول فعال سازقلیایی بر پایه سدیم هیدروکسید بیشترین مقدار انحلال پذیری را دارند. افزایش انحلال پذیری ذرات پوزولانی در محلول فعال سازقلیایی به واسطه ایجاد میکروساختار متراکم و منظم منجر به افزایش چگالی و کاهش حجم حفره های بازشده است. همچنینافزودن آب اضافی به سوسپانسیون ژئوپلیمری به واسطه کاهش pH محلول فعال ساز قلیایی، انحلال پذیری ذرات پوزولانی درمحلول فعال ساز قلیایی را کاهش داده است که باعث کاهش چگالی، افزایش حجم حفره های باز و ایجاد میکروساختار متخلخلشده است.

کلیدواژه ها:

محلول فعال ساز قلیایی ، انحلال پذیری ، ژئوپلیمر پایه پوزولان تفتان