بررسی اثر نانو ذرات هیدروکسی آپاتیت بر ریزساختار، بنیان های مولکولی و رفتار آبگریزی داربست های کامپوزیتی پلی کاپرولاکتان (PCL)/ پروتئینسرم آلبومین گاوی (BSA)

داربست های الکتروریسی شده بر پایه ی پلیمر پلی کاپرولاکتان (PCL) با توجه به ویژگی های زیست سازگاری که دارد؛ می توانددر بخش مهندسی بافت استخوان مورد استفاده قرار گیرد. اما به دلیل داشتن زاویه ی تماس آب بالا تخریب پذیری آن به آهستگیصورت می گیرد و همچنین آب دوستی تاثیر زیادی بر چسبندگی سلول ها خواهد گذاشت؛ و به دلیل داشتن قطر الیاف نسبتازیاد رهایش دارو از این داربست ها به آسانی امکان پذیر نیست. از این رو هدف از این مطالعه، بررسی ریزساختار و بنیان هایمولکولی و اثر آنها بر رفتار آبگریزی داربست های PCL است. ریزساختار داربست ها با افزودن نانوذرات هیدروکسی آپاتیت (HA)و پروتئین سرم آلبومین گاوی (BSA) به کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) بررسی شد. نتایج نشان داد که با افزودننانوذرات HA و پروتئین BSA طول قطر الیاف PCL از حدود 900 نانومتر به حدود 350 نانومتر کاهش یافت بدون آنکه آرایشنانوالیاف تغییر کند. با استفاده از آزمون طیف سنج مادون قرمز (FTIR) حضور نانوذرات HA و پروتئین BSA در ساختار مولکولیداربست PCL به طور مجزا تائید شد. همچنین میزان آب دوستی و آبگریزی داربست ها به وسیله ی محاسبه زاویه ترشوندگی بهطور دینامیک مورد بررسی قرارگرفت. زاویه تر شوندگی ثبت شده برای داربست کامپوزیتی PCL/BSA/HA مابین 70 تا 80درجه نشان داد که افزودن نانوذرات HA و پروتئین BSA شرایط آبدوستی مناسب برای جذب پروتئین و چسبندگی سلول نسبتبه داربست تک فاز PCL ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

پروتئین سرم آلبومین گاوی ، هیدروکسی آپاتیت ، نانوغشا ، آبگریزی