بهره گیری از اقلیم و تعامل آن با معماری بومی با تکیه بر الگوهای معماری پایدار

امروزه محیط زیست، صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و توسعه پایدار به مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی تبدیل شده اند، به طوری که حفظ منابع انرژی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی مبدل به یکی از مهم ترین تدابیر در معماری و شهرسازی شده است. به طور کلی معماری پایدار کیفیت زندگی و سکونت انسان ها و کلیه موجوداتی که در آن محیط زندگی می کنند را ارتقاء می دهد و سطح آسایش زندگی را در محیط زیست بهبود می بخشد، همچنین دو جز اصلی در مفاهیم پایداری، انسان و محیط می باشند. در راستای شناخت پایداری در معماری، دستیابی به شناخت بهتری از پایداری که انسان و جوانب مختلف محیط را در بر می گیرد، ضروری به نظر می رسد. شناخت ویژگی های معماری هر منطقه و تأثیرات اقلیمی می تواند مانع جدایی بین معماری بومی و معماری امروزی باشد و با اجرای اصولی معماری پایدار می توان باعث حفظ معماری بومی و گسترش معماری مدرن پایدار شهری باشیم. دراین مقاله هدف بررسی تأثیرات اقلیمی درطراحی براساس معماری بومی و معماری پایدار می باشد، مشخصات اقلیمی مناطق مختلف نقش بسزایی درشکل گیری شهرها و ترکیب معماری مناطق آن شهر دارد. در نتیجه برای تحقق اهداف توسعه پایدار باید به معماری بومی و تاریخی در انتخاب مصالح، انتخاب شکل وساخت بنا، جهت گیری ساختمان با به کار گیری مناسب ترین شرایط زیستی و عوامل اقلیمی و محیطی توجه گردد. این پژوهش از نوع کاربردی و روش انجام آن توصیفی تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، توسعه پایدار ، معماری بومی ، اقلیم.