ارزیابی کنترل تغییرمکان نسبی سازه های قابی بتن مسلح با استفاده از تحلیل غیرخطی دینامیکی

در طراحی سازه هاي بتن مسلح یکی از عوامل کنترلی، تغییرمکان نسبی میباشد. با توجه به آیین نامه 2800 ایران، تغییرمکان نسبی واقعی طرح در محل مرکز جرم هر طبقه نباید از مقادیر مندرج در آیین نامه بیشتر شود. همچنین مطابق این آیین نامه در کنترل تغییرمکانهاي نسبی طبقات، مقدار برش پایه طراحی سازه را میتوان بدون در نظرگیري محدودیتهاي مربوط به زمان تناوب اصلی سازه تعیین کرد. به عبارت دیگر میتوان مقدار زمان تناوب اصلی سازه را بدون توجه به محدودیت 1/25 برابر زمان تناوب روابط تجربی آیین نامه در نظر گرفت. که رفع محدودیت فوق باعث کاهش برش پایه و کمتر شدن تغییرمکان جانبی طبقات و سهولت پاسخگویی سازه در کنترل تغییرمکان نسبی میگردد . در تحقیق حاضر هدف ارزیابی ضوابط کنترل تغییرمکان نسبی آیین نامه اي با استفاده از تحلیل دینامیکی غیرخطی میباشد. براي این منظور مدل 4 و 8 طبقه سازه اي بتن مسلح با سیستم قاب خمشی متوسط مورد مطالعه قرار گرفته است. تحلیل غیرخطی دینامیکی با 7 رکورد زلزله روي مدلها انجام شده است. براي ایجاد همگونی با زلزله طرح مورد استفاده در طراحی قابها و امکان مقایسه بهتر بین نتایج و همچنین استفاده از نتایج میانگین براي تحلیل دینامیکی غیرخطی، تمام شتابنگاشت ها با طیف طرح آییننامه ایران براي خاك نوع سوم همپایه شده اند. نتایج تحلیلهاي مذکور به دلیل محتواي فرکانسی متفاوت رکوردهاي زلزله حاکی از عدم پاسخگویی سازه بر اساس سطح عملکرد ایمنی جانی براي برخی از رکوردهاي زلزله مذکور می باشد.

کلیدواژه ها:

تغییرمکان نسبی ، سازه های بتن مسلح ، آیین نامه 2800 ، زمان تناوب اصلی ، رفتار لرزه ای