بررسی تطبیقی راهکارهای معماری بومی و معماری پایدار در استفاده از انرژی های طبیعی

طراحی پایدار نوعی از معماری است که حداکثر نیروهای طبیعت را برای ایجاد شرایط اسایش به کار می گیرد از این رو طراحی اقلیمی و معماری بومی مورد توجه معماری پایدار قرارگرفته است شناخت و بکارگیری راهکارهای سازگاری با اقلیم باعث می شود که ساختمان دارای شرایط اسایش بهتری باشد تمام این راهکارها براساس بکارگیری نیروهای طبیعت جهت ایجاد شرایط اسایش پایدار در فضای معماری است دراین مقاله به راهکارهای معماری بومی ایران در استفاده از انرژیهای طبیعی از جمله استفاده از تابش خورشید تهویه طبیعی و دمای ثابت در عمق زمین اشاره می شود. نتایج مطابقت این روشها و راهکارهای نوین معماری در تعدادی از نمونه های معماری پایدار بصورت اصولی که لازمه طراحی سازگار با اقلیم می باشد بسط داده خواهد شد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، معماری پایدار ، انرژیهای طبیعی ، تابش ، تهویه طبیعی ، فضای زیرزمینی