بررسی تأثیر ضخامت ورق پیوستگی جان بر رفتار اتصالات تیر به ستون در قاب های خمشی فولادی با تیرهای دارای مقطع كاهش یافته (RBS)

اتصالات در قاب هاي خمشي فولادي تاثير بسيار زيادي بر روند استهلاك انرژي سازه در زلزله هاي شديد دارد. در مقاله ي حاضر، با استفاده از روش عددي اجزاءمحدود به بررسي تأثير ضخامت ورق پيوستگي جان بر رفتار اتصالات تير به ستون در قاب هاي خمشي فولادي با ستون داراي مقطع I شكل دوبل و تيرهاي داراي مقطع كاهش يافته (RBS) پرداخته شده است. به منظور انجام صحت سنجي از روش عددي ارائه شده در اين مقاله، دو مدل اتصال فولادي مستخرج از مراجع موجود كه توسط روش آزمايشگاهي ارزيابي شده بودند، با استفاده از روش عددي اجزاءمحدود مدل سازي شده و نتايج آنها با نتايج آزمايشگاهي مقايسه گرديد. در ادامه، يكي از نمونه هاي مورد استفاده در صحت سنجي انتخاب شده و تأثير ضخامت ورق پيوستگي جان آن بر رفتار اتصال زماني كه تير آن مقطع كاهش يافته دارد، مورد بررسي قرار گرفت كه به صورت تحليل رفتار هيسترتيك تحت بارگذاري چرخه اي انجام شد. نتايج حاصل از مطالعات موردي نشان دادند كه گسترش پلاستيسيته در محل كاهش يافتگي تير و محل ورق پيوستگي جان و چشمه اتصال تير است و هرچقدر ضخامت ورق پيوستگي كمتر باشد، ميزان گسترش پلاستيسيته در آن بيشتر خواهد بود. با افزايش ضخامت ورق پيوستگي جان از 2 ميليمتر به 8.5 و 11 ميليمتر، گسترش پلاستيسيته به محل كاهش يافتگي انتقال پيدا مي كند. همچنين با كاهش شعاع انحناي كاهش يافتگي، پلاستيسيته در آن بيشتر متمركز مي شود، به اين ترتيب نتيجه حاصل شد كه با انتخاب يك مقدار بينابيني مي توان در گسترش پلاستيسيته بين اين دو ناحيه تعادل ايجاد كرده و بهترين رفتار را در قاب ايجاد نمود.

کلیدواژه ها:

اتصالات فولاد ی ، چشمه اتصال ، تحلیل رفتار هیسترتیک ، بارهای چرخه ای ، تحلیل پوش آور ، روش اجزاء محدود قاب خمشی فولادی