بررسی رابطه ی بین وضعیت دینداری و سبک زندگی با سلامت اجتماعی دانشجویان دانشگاه فردوسی وعلوم پزشکی مشهد

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 386

فایل این مقاله در 36 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICRSL01_315

تاریخ نمایه سازی: 26 آذر 1399

چکیده مقاله:

امروزه یکی از ابعاد مهم سلامتی، سلامت اجتماعی است بهطوریکه سلامت اجتماعی درکنار سلامت جسمی و روانی یکی از ارکان تشکیل دهنده ی سلامت است. سلامت اجتماعی تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد. به نظر میرسد سبک زندگی و دین برخی از این عوامل باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین دینداری و سبک زندگی با سلامت اجتماعی دانشجویان است.جامعه آماری این مطالعه توصیفی را تمامی دانشجویان دانشگاه های فردوسی و علوم پزشکی مشهد به تعداد 28000 نفر تشکیل دادند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان 376 نفر محاسبه شد. نمونه گیری به شیوه طبقه ای نسبی انجام شد. برای جمع آوری داده ها، از ابزار پرسشنامه روا و پایای سلامت اجتماعی کییز، دینداری گلاک و استارک (1965) و سبک زندگی لعلی و همکاران (1391) استفاده شد. پس از تکمیل پرسشنامه ها، داده ها از طریق نرم افزار Spss و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفت.درمجموع 376 نفر پرسشنامه ها را تکمیل نمودند. بیشتر شرکتکنندگان پژوهش زن (77%/5)، مجرد (69%) و بومی مشهد (70%/5)، بودند. میانگین سنی آنها 25 سال بود. 98 نفر (26%) پاسخگویان دانشجوی علوم پزشکی و 278 نفر (74%) آنها دانشجوی دانشگاه فردوسی مشهد بودند. نتایج نشان داد که وضعیت سلامت اجتماعی دانشجویان مناسب، سبک زندگی آنها سالم قوی و وضعیت آنها درزمینه دینداری متوسط به بالا است. بر اساس نتایج آزمون پیرسون، بین نمره کلی سبک زندگی و سلامت اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد و همبستگی بین آنهامستقیم و نسبتا ضعیف است N=376)، r =0/35، .(P=0/001 رابطه بین نمره کلی دینداری و سلامت اجتماعی مستقیم و ضعیف است N=376)، r =0/20، (P=0/001، بین نمره کلی سبک زندگی و دینداری همبستگی مستقیم و متوسط وجود دارد N=376)، r =0/42، .((P=0/001 بر اساس نتایج آزمون رگرسیون پیشبینی سلامت اجتماعی دانشجویان از طریق سبک زندگی و دینداری آنها معنادار قلمداد شده، بنابراین نتیجه گرفته شد که سلامت اجتماعی دانشجویان بر اساس سبک زندگی و دینداری آنها قابل پیشبینی است. همچنین میزان پیشبینی کنندگی سبک زندگی و دینداری به ترتیب 0/05 و 0/33 میباشد.بر اساس نتایج میتوان گفت که با برنامه ریزی مناسب دستاندرکاران و مسئولین دانشگاه برای ارتقای سطح دینداری و سبک زندگی دانشجویان، میتوان سلامت اجتماعی آنها را بهبود بخشید.

نویسندگان

زینب محمدحسین زاده

کارشناس ارشد روانشناسی عمومی

زهرا امیری

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه شهید مدنی تبریز