بررسی کیفی منابع آب زیرزمینی تعدادی از دشت های استان سمنان

بدون تردید مطالعه منابع آب زیرزمینی نقش بسیار ارزنده ای در برنامه ریزی مناسب و مدیریت صحیح برای رسیدن به توسعه پایدار و حفاظت این منابع حیاتی ایفا می کند . بویژه در نواحی خشک که فاقد منابع آب سطحی می باشند و بخش عمده آب مورد نیاز بخش های کشاورزی، صنعت و مصار ف شهری از آب های زیرزمینی تامین می گردد، اهمیت مطالعه منابع آب زیرزمینی از جایگاه ویژه ای برخوردار است . در این پژوهش با کمک نتایج آنالیز شیمیایی 255 نمونه آب زیرزمینی استان سمنان، وضعیت عمومی کیفیت منابع آب زیرزمینی هفت دشت مهم این استان شامل دشت های سرخه، سمنان، دامغان، شاهرود، بسطام، میامی و بیارجمند مورد بررسی قرار گرفت . غلظت یونهایSO4 ،Cl ،HCO3 Na ،Ca ،Mg و هدایت الکتریکی و اسیدیته نمونه ها مورد بررسی و همچنین ارتباط آنها با لیتولوژی سفره ها و ساختار های زمین شناسی مورد بحث قرار گرفته است . در این بین به ترتیب دشت های سرخه، سمنان و دامغان با میانگین هدایت الکتریکی 4505 ، 3727 و 2596 میکروسیمنس بر سانتیمتر به دلیل سازند های آلاینده ژیپسی، مارنی و تبخیری های اطراف و نفوذ شورابه های کویری دارای کیفیت نامناسب می باشند . منابع آبی دشت های بسطام، شاهرود، میامی و بیارجمند با میانگین هدایت الکتریکی 1464 ، 2204 ، 2102 ، 2086 میکروسیمنس بر سانتیمتر از وضعیت بهتری برخوردار هستند. دشت بسطام به علت نزدیکی به ارتفاعات برفگیر شاهوار دارای بهترین کیفیت و دشت سرخه به علت قلت بارندگی و گسترش وسیع سازنهای ژیپسی و مارنی و همچنی ن وسعت کم بدترین کیفیت را دارا میباشند. در درون هر دشت، با افزایش فاصله از خط الراس ارتفاعات البرز کیفیت آب زیر زمینی کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

کیفیت آب ، هدایت الکتریکی ، شورابههای کویری ، استان سمنان