طرح تجدید آرایش بهینه در شبکه توزیع براساس ترکیب الگوریتم های هوشمند و منطق فازی دینامیک در راستای کاهش تلفات

پیدا کردن آرایش بهینه توپولوژی سیستم های توزیع قدرت یک مسئله بهینه سازی ترکیبی سخت از نوع Niched Pareto است. هنگامی که ماهیت متغیر با زمان بودن بارها در سیستم های توزیع با مقیاس بزرگ در نظر گرفته می شود، این مسئله پیچیده تر می شود. در این مقاله، یک روش سیستماتیک پیشنهاد می شود که از عهده حجم محاسبات این روش بر می آید. برای حل مسئله بهینه سازی، یک الگوریتم جدید ژنتیک موازی مبتنی بر فازی تطبیقی که ایده محاسبه موازی را در شناسایی آرایش شبکه بکار می گیرد، پیشنهاد می شود. مجتمع کردن منطق فازی درون الگوریتم ژنتیک با تغییر دادن نرخ های مهاجرت به طور تطبیقی میان پردازشگرهای مختلف در طول فرآیند بهینه سازی، راندمان الگوریتم ژنتیک موازی را بهبود می بخشد. ایراد اصلی الگوریتم ژنتیک کلاسیک این است که تنها یک جواب منفردی را شناسایی می کند. این بدین معناست که اپراتور سیستم هیچ گونه انتخابی نخواهد داشت و متکی به جواب یافت شده خواهد بود. به این دلیل است که یک الگوریتم جدید بهینه سازی ترکیبی در این مقاله پیشنهاد می شود که جبهه های پارتو را به عنوان جواب های کاندید برای مسئله تجدید آرایش چند هدفه شبکه توزیع تعیین می کند. با پیاده سازی این مدل، اپراتور سیستم در انتخاب بهترین آرایش از میان جواب های جایگزین، انعطاف پذیری بیشتری خواهد داشت. الگوریتم بهینه سازی ترکیبی پیشنهادی ایده غلبه پارتوی فازی را با الگوریتم ژنتیک ترکیب خواهد کرد تا جواب های زیر بهینه غیر غالبی را که توسط الگوریتم ترکیبی شناسایی می شود، تشخیص دهد.

کلیدواژه ها:

ترکیب الگوریتمهای هوشمند ، منطق فازی دینامیک و کاهش تلفات