پیش بینی بهزیستی روانشناختی دانشجویان بر اساس سبك زندگی اسلامی و سازگاری اجتماعی

بهزیستی روانشناختی عاملی است که در پیشگیری و بهبود شرایط جسمانی و بیماری ها نقش داشته و احتمالا منجر به افزایش امید به زندگی می شود و فقدان آن از پیشرفت و توانایی انجام وظایف در فرد جلوگیری می کند. پژوهش حاضر به منظور پیش بینی بهزیستی روانشناختی دانشجویان بر اساس سبك زندگی اسلامی و سازگاری اجتماعی انجام گرفت. جامعه مورد مطالعه این پژوهش جوانان مشغول به تحصیل در دانشگاه های شهر زنجان در سال تحصیلی 1395-1394 بودند، نمونه مورد مطالعه که شامل 373 نفر بودند به صورت در دسترس انتخاب گردیدند و ابزارهای پژوهش بین آنها توزیع گردید و تکمیل شد. ابزارهای این پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل، پرسشنامه سبك زندگی اسلامی کاویانی و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی زنجانی طبسی بود. پس از تحلیل داده ها نتایج نشان داد که بین شاخص های سبك زندگی اسلامی با مشکل در سازگاری اجتماعی رابطه منفی معنادار وجود دارد، همچنین به جز در مورد رابطه شاخص باورهای سبك زندگی اسلامی با مولفه های خودپیروی و رشدِ بهزیستی روانشناختی و همچنین شاخص عبادی سبك زندگی اسلامی با مولفه خودپیرویِ بهزیستی روانشناختی که همبستگی معناداری یافت نشد بین موارد دیگر یعنی شاخص های دیگر سبك زندگی با مولفه های بهزیستی روانشناختی رابطه مثبت ومعنادار شناسایی شد. همچنین بین تمام مولفه های بهزیستی روانشناختی با مشکل در سازگاری اجتماعی همبستگی منفی معنی دار یافت شد. سازگاری اجتماعی و سبك زندگی اسلامی نیز توان پیش بینی معنادار بهزیستی روانشناختی را دارا بودند. در نهایت می توان نتیجه گرفت که تجهیز فرد به شاخص های سبك زندگی اسلامی و سازگاری اجتماعی مناسب، فضا را برای بهبود بهزیستی روانشناختی فراهم می نماید. و این موید ضرورت فراهم سازی بسترهایی برای نهادینه سازی شاخص های سبك زندگی اسلامی در بین جوانان است.

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتماعی ، سبک زندگی اسلامی ، بهزیستی روانشاختی