مقایسه بخشش بین فردی و تنظیم شناختی هیجان زنان ورزشکار با غیر ورزشکار شهرستان بابل

هدف از پژوهش حاضر مقایسه بخشش بین فردی، شفقت به خود و تنظیم شناختی هیجان زنان ورزشکار با غیر ورزشکار شهرستان بابل بوده است. نوع پژوهش نظری، از نظر هدف، بنیادی و از نظر روش، پس رویدادی بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان ورزشکار و غیر ورزشکار شهرستان بابل در سال 1399 بود که از این میان 120 نفر ( 60 نفر زنان ورزشکار) و 60 نفر زنان غیر ورزشکار به روش نمونه گیری ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه بود. دو پرسشنامه سنجش بخشش بین فردی (احتشام زاده و همکاران 1388 ) و تنظیم شناختی هیجان (گرانفسکی و همکاران 2001) بر روی افراد انجام شد. برای تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS21 از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) استفاده شده است. بعد از بررسی های به عمل آمده از پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گیری کرد که در مولفه های بخشش بین فردی بین زنان ورزشکار و غیرورزشکار، میانگین نمرات ارتباط مجدد و کنترل انتقام جویی، کنترل رنجش، درک و فهم واقع بینانه زنان ورزشکار به طور معنی داری بیشتر از زنان غیر ورزشکار است. با توجه به اینکه ورزشکاران مدام در اردوهای تمریناتی و مسابقات ورزشی هستند نسبت به افراد غیرورزشکار اصولا بهتر می توانند عواطف منفی و افکار انتقام و درد و رنج را کنترل کنند و میزان بخشش در آنان بیشتر است. در مولفه های تنظیم شناختی هیجان میانگین نمرات تمرکز مجدد مثبت، تمرکز مجدد بر برنامه ریزی، ارزیابی مجدد مثبت و دیدگاه پذیری زنان ورزشکار به طور معنی داری بیشتر از زنان غیر ورزشکار است. ولی میانگین نمرات نشخوارگری، فاجعه انگاری و ملامت دیگران زنان غیرورزشکاربه طور معنی داری بیشتر از زنان ورزشکار است. به نظر می رسد ورزشکاران با توجه به مدت زمان بیشتر و کسب موفقیت های بیشتر دارای مهارت های روانی نظیر تنظیم احساسات، به کارگیری احساسات و کنترل احساسات بیشتری نسبت به افراد عادی هستند و این موجب می شود که بتوانند فشار روانی و استرس ناشی از محیط را کنترل کنند و در حرفه شان موفق شوند.

کلیدواژه ها:

بخشش بین فردی ، تنظیم شناختی هیجان ، زنان ورزشکار و غیر ورزشکار