روابط ساختاری بین تجربه هیجانی با استرس شغلی با نقش میانجی تاب آوری در کارکنان شبکه بهداشت شهرستان قائمشهر

هدف کلی پژوهش حاضر، بررسی روابط ساختاری بین تجربه هیجانی با استرس شغلی با نقش میانجی تاب آوری در کارکنان شبکه بهداشت شهرستان قائمشهر بود. این پژوهش از نظر هدف، کاریردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر مطالعات ساختاری بود. جامعه آماری آن را، کلیه کارکنان شبکه بهداشت شهرستان قائمشهر به تعداد 576 نفر تشکیل می دادند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد 234 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدندو جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه تجربه هیجانی هولدر و زالما 1990 با 22 سوال،پرسشنامه استرس شغلی موسسه سلامت و ایمنی انگلستان با 36 سوال و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون 2003 با 25 سوال استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد؛ تجربه هیجانی بر استرس شغلی (با ضریب استاندارد 0/30) اثر مثبت و معنی دار؛ تاب آوری بر استرس شغلی (با ضریب استاندارد -0/61) اثر منفی و معنی دار و تجربه هیجانی بر تاب آوری (با ضریب استاندارد -0/41) اثر منفی و معنی داری دارد. بنابراین میتوان گفت که: تاب آوری در ارتباط بین تجربه هیجانی با استرس شغلی در کارکنان شبکه بهداشتشهرستان قائمشهر نقش میانجی دارد

کلیدواژه ها:

تجربه هیجانی ، استرس شغلی ، تاب آوری