تقویت پیاده مداری با رویکرد بیوفیلیک، به منظور بهبود سلامت جسمی و روانی (نمونه موردی: بلوار شاهد شیراز)

امروزه با ماشینی شدن کارها و انجامشدن فعالیت های انسانی توسط ماشین ها فعالیت های بدنی از جمله ورزش، پیاده روی و ... و همچنین روابط اجتماعی و تعاملات رو در رو بین افراد به حداقل میزان ممکن خود رسیده است. با طراحی مناسب براساس قوانین و معیارهای معماری بیوفیلیک و همچنین گرایش به سمت ایجاد فضاهای سبز بیشتر در شهرها در جهت سلامت جسم و روان شهروندان می توان معضلات بسیار زیادی را از جمله آلودگی هوا، کمبود فضاهای سبز و محیط های اجتماعی مناسب، طراحی نامطلوب چشم انداز و منظر شهری و بسیاری دیگر از معضلات طراحی، شهرسازی ومشکلات اجتماعی-فرهنگی را کنترل و برطرف نمود. این پژوهش در پی آن است تا با بررسی بلوار شاهد شیراز به عنوان نمونه ای با ویژگی های منحصر به فرد و بالقوه، برای ارتقای سطح سلامت جسمی و روانی جامعه شهروندی شیراز، افزایش تعاملات بین افراد، احیای پیاده مداری در این مسیر و اتصال این مسیر به پیاده راه سلامت شیراز راهکارهایی پیشنهادی،ارائه کند. روش تحقیق در این پژوهش براساس مطالعه ی مستندات مکتوب و کتابخانه ای است و پس از تشریح وضع موجود و بررسی نمونه های موردی موفق اجرا شده در سطح جهانی به تحلیل نتایج به دست آمده از آنها پرداخته می شود. از جمله راهکارهایی که در قسمت پایانی پژوهش به آن اشاره شده است می توان به موارد زیر اشاره کرد: افزودن باغ های اطراف بلوار به مسیر پیاده روی جهت ایجاد پارک، فضای مکث، حرکت و فضایی بالقوه برای فعالیت های ورزشی، افزایش مبلمان شهری مناسب برای بهبود عملکرد مسیر پیاده راه شاهد، ایجاد یک پیاده راه مناسب و عریض سازی پیاده راه های فعلی، افزایش کیفیت پیادهراه برای ارتقای کاربری مطلوب تر.

کلیدواژه ها:

معماری بیوفیلیک ، سلامت جسمی و روانی ، ورزش ، پیادهمداری ، پیاده راه سلامت ، خاطره جمعی ، تعلق پذیری ، حس مکان