بررسی خشکسالی اقلیمی به روش آزمون دنباله ها با دو رویکردکلاسیک و فازی در ایستگاه آباجالوی، ارومیه

جهت بررسی خشکسالی هواشناسی از روش آزمون دنباله ها استفاده گردید، که در این بررسی از آمار 39 ساله بارش وبر اساس دو رویکردکلاسیک و فازی جهت بررسی خشکسالی هواشناسی بهره گرفته شد. که ابتدا جهت تعیین مقدار آستانه وضعیت های خشکسالی، نرمال و ترسالی از % 80 و % 120 میانگین بارش سالانه استفاده شد که بترتیب برابر 211 و 317 میلیمتر گردید. و سپس در روش کلاسیک بر اساس تفاوت بارندگی سالانه نسبت به مقدار آستانه خشکسالی ها برای هر سال و منفی یا مثبت بودن آن اقدام به تعیین هر یک از حالت های خشکسالی، نرمال و ترسالی شد. ولی در رویکرد فازی جهت تعیین وضعیت های خشکسالی از توابع عضویت فازی جهت تعیین حالت های خشکسالی بهره گرفته شد که در نهایت برای هر یک از حالت های مذکوردر هر سال درجه عضویتی تعلق گرفت که نشان دهنده امکان رخداد آن حالت در سال مورد نظر بود. در نهایت مشاهده گردید که در روش کلاسیک تنها 9 سال خشکسالی بوقوع پیوسته ولی در روش فازی به 18 سال افزایش یافته بود که 16 سال آن با درجه عضویتی بزرگتر از0/5 بود. که نشان دهنده بالا بودن اختلاف در نتیجه بدست آمده از این دو رویکرد می باشد که علت این مساله بدلیل عدم بررسی مرزها در رویکرد کلاسیک می باشدکه باعث شده رویکرد کلاسیک از دقت کمتری نسبت به رویکرد فازی برخوردار باشد

کلیدواژه ها:

خشکسالی اقلیمی ، آزمون دنباله ها ، رویکرد کلاسیک ، رویکرد فازی