بررسی اثر دین داری و شخصیت بر خلاقیت

یکی از چالش های کشورهای مختلف در زمینه سیاستگذاری شناسایی عوامل سیاستی است. سیاست گذاری در زمینه توسعهعلمی نیازمند شناخت درست عامل های اثرگذار بر آن است. یکی از ویژگی های جامعه های دینی نفوذ و اثرگذاری برخیعناصر دینی در نگرشها و در نتیجه کارکردهای آن و در نتیجه مردم است. یکی از نیازهای همه کشورها برای پیشرفت وتوسعه، برخورداری از توانایی خلاقیت افراد جامعه است. در جامعه ایران دین نزد افراد و در سیاستگذاری جایگاه ویژه ایدارد شناسایی درست رابطه دین با رفتارها و متغیرهای فردی و اجتماعی میتواند هم مشکل علمی این رابطه ها را حل کندو هم به سیاست گذاری در زمینه دین و رفتارها یاری برساند. روش گردآوری داده های این پژوهش میدانی و ابزار آنپرسشنامه است. جامعه آماری دانشجویان دانشگاه تربیت مدرس و نمونه آماری 285 دانشجوی کارشناسی ارشد و دکتریهستند. تحلیل آماری به روش آمار توصیفی و تحلیل همبستگی همراه تحلیل رگرسیونی انجام شده است. نتایج نشان دادکه 21 درصد از تغییرات نوآوری آزمودنی ها با ویژگی های دینداری پیش بینی می شود. 48 درصد از ویژگی نوآوری آنها نیزبا ویژگی های شخصیتی پیش بینی می شود. براین اساس هرچند هم ویژگی دینداری و هم ویژگی شخصیتی افراد برنوآوریاثر دارد اما ویژگی های شخصیتی بر نوآوری اثرگذارتر هستند. از اصلی ترین نتیجه های این پژوهش تایید وجود رابطه میاندینداری و ویژگی های شخصیتی دانشجویان با خلاقیت آنها است.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، دینداری ، ویژگی های شخصیتی ، دانشجویان