ادراکِ کودک در اندیشه‌های والتر بنیامین و بازنمایی آن در فیلم دونده

در فلسفه و اندیشه­ی والتر بنیامین، مفهوم کودکی، ادراک و بازی کودکانه مسئله­ای بسیار کلیدی است و این مفهوم در سرتاسر نوشته­ها و آثار او حضوری پُررنگ و تاثیرگذار دارد. تاملات بنیامین در رابطه با مفهوم کودک از نخستین نوشته­های وی آغاز می­شود و تا انتهای دوره­ی کاری­اش در پروژه­ی پاساژها ادامه می­یابد. مفهوم بازی نزد بنیامین، تمهید و استراتژی کودکانه برای غلبه و فایق آمدن بر جهان واقعی است زیرا از مواد و ابزارهای همان جهان واقعی به منظور خلق جهانی خیالی بهره می­گیرد. مقاله­ی حاضر با بهره­گیری از رویکرد توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه­ای می­کوشد با تمرکز بر آراء بنیامین، نحوه­ی بازنمایی ادراک کودک در فیلم دونده ساخته­ی امیر نادری را مورد بررسی قرار دهد. با تحلیل فیلم دونده از منظر اندیشه­های بنیامین درباره­ی ادراکِ کودک می­توان به نتایج جالب توجهی درباره­ی رویکرد یکی از فیلم­های مهم سینمای ایران به کودک و ادراک کودکانه دست یافت. اثری که بر ویژگی­های خاص کودک همچون فائق آمدن بر محدودیت­های جهان واقعی، هم­آمیزی با دنیای پیرامون و متمایز بودنِ ادراک و نگاه کودک نسبت به بزرگسالان تاکید دارد و آن را با زبانی سینمایی بازنمایی می­کند.

کلیدواژه ها:

والتر بنیامین ، ادراک کودک ، بازی کودکانه ، دونده ، امیر نادری ، سینمای ایران