اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر کیفیت زندگی و توانمندسازی زنان متأهل

هدف ازانجام این پژوهش بررسی تأثیر روان درمانی مثبت گرا بر کیفیت زندگی و توانمندسازی زنان متاهل بود. نمونه آماری با توجه به روش پژوهش 30 نفر دو گروه 15 نفری از زنان متاهل منطقه چهارده شهر اصفهان مشخص و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی دردو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهان 1993 ، توانمندسازی روانشناختی میشرا و همکاران 1997 و برای اجرای جلسه های روان درمانی مثبت نگر از برنامه روان درمانی مثبت نگر فرم گروهی (رشید و سیلگمن 2013) به صورت گروهی طی 9 جلسه 2 ساعته استفاده شد. یافته ها نشان داد روان درمانی مثبت گرا بر کیفیت زندگی و توانمندسازی 0/80، بر سلامت جسمانی 0/43 سلامت روانی 0/36 سلامت محیطی 0/20 ونهایتاً بر شایستگی 0/25، برخودمختاری 0/26 بر معنی داری 0/44 بر اعتماد 0/33 تأثیر دارد. P<0/05.

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبت گرا ، کیفیت زندگی ، توانمندسازی ، زنان متاهل