رابطه نیازهای بنیادین و خود نظم دهی تحصیلی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه نیازهای بنیادین و خودنظم دهی تحصیلی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر مقطع متعوسطه شهرستان تایباد بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. نمونه ای به حجم 248 نفربا استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سازگاری دانش آموزان، پرسشنامه نیازهای بنیادین و سازگاری اجتماعی دانش اموزان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بین خودنظم دهی تحصیلی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد. P<0/05 همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که این مدل توان پیش بینی 53/5 درصد از سازگاری تحصیلی گروه نمونه را بر مبنای دو متغیر نیازهای بنیادین و خودنظم دهی دارا بود. P<0/05

کلیدواژه ها:

نیازهای بنیادین ، خودنظم دهی ، سازگاری اجتماعی