اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر اضطراب مرگ و احساس تنهایی سالمندان

نزدیکشدن به دوره سالمندی و مواجهه با احساس تنهایی، مرگ و اضطراب ناشی از آن یکی از واقعیت های انکارناپذیرآن است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر اضطراب مرگ و احساس تنهایی سالمندان انجام شد. روش این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش ازمون ـ پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه سالمندان زن و مرد بالای 60 سال ساکن شهر تهران در سال 1397 بوده اند. از بین آنها 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش 16 نفر و گروه کنترل 16 نفر گمارش شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای هر هفته دو جلسه به صورت گروهی، برنامه روان درمانی مثبت نگر را دریافت کردند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های اضطراب مرگ تمپلر 1970 و احساس تنهایی راسل و همکاران 1980 استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل کوورایانس چند متغیره نشان داد که با کنترل اثر پیش ازمون، بین میانگین نمرات پس آزمون افراد گروه های آزمایش و کنترل در متغیرهای اضطراب مرگ واحساس تنهایی، تفاوت معناداری وجود داشت. در مجموع، می توان گفت که روان درمانی مثبت نگر بر کاهش اضطراب مرگ و احساس تنهایی سالمندان تأثیر دارد.

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبت نگر ، اضطراب مرگ ، احساس تنهایی ، سالمندان