ارزیابی صفات محرک رشد گیاهی باکتریهای سودوموناس فلورسنت جداسازی شده از ورمیکمپوست
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
تاریخ نمایه سازی: 9 آذر 1399
چکیده مقاله:
سودوموناسهای فلورسنت یکی از مؤثرترین گروه ریزجانداران افزایندهی رشد گیاه میباشند که به دلیل داشتن ویژگیهای منحصر به فردی از قبیل قابلیت تحرک در ریزوسفر، سرعت رشد و تکثیر بالا و پتانسیل بالای کلونیزاسیون ریشه گیاهان مختلف، توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کردهاند. در اکثر پژوهشهای صورت گرفته در زمینه جداسازی این باکتریها، خاک ریزوسفری گیاهان مختلف معمولاً بهعنوان منبع جداسازی آنها استفاده میشود. این در حالی است که حضور باکتریهای سودوموناس در کودهای آلی مختلف و جداسازی آنها از این منابع توسط پژوهشگران گزارش شده است. لذا این پژوهش با هدف جداسازی سودوموناسهای فلورسنت از ورمیکمپوست، بررسی صفات محرک رشد گیاهی و بیوکنترلی این باکتریها انجام شد. بدینمنظور کود آلی ورمیکمپوست تازه از یک شرکت معتبر تولید کننده تهیه و پس از اندازهگیری برخی خواص شیمیایی و زیستی، باکتریهای سودوموناس فلورسنت با استفاده از محیط کشت KingBاز آن جداسازی گردید. سپس توانایی جدایههای جداسازی شده در تولید فیتوهورمون اکسین، حلکنندگی تریکلسیم فسفات، تولید سیدروفور و ترشح متابولیتهای محدود کنندهی رشد عوامل بیمارگر مورد ارزیابی قرار گرفت. در این تحقیق، در مجموع ۴۳ جدایه سودوموناس فلورسنت بر اساس پرتوافشانی زیر لامپUV و خاصیت فلورسنس از ورمیکمپوست جداسازی و خالص سازی شد. نتایج حاصل از ارزیابی صفات محرک رشدی در باکتریهای جداسازی شده نشان داد که کلیه این جدایهها توانایی تولید اکسین و توانایی حل کنندگی فسفاتهای معدنی نامحلول را داشتند. متوسط میزان تولید اکسین ۵۱/۲ میلیگرم در لیتر بود. بیشترین (۷۰۸ میلیگرم در لیتر) و کمترین (۲۰۳ میلیگرم در لیتر) میزان حلکنندگی تریکلسیم فسفات به ترتیب مربوط به جدایههایP۱۵ و P۴۳ بود. جدایه P۳۵ با نسبت قطر هاله به کلنی ۰۴/۲ (پس از ۴۸ ساعت) و ۱۲/۲ (پس از ۷۲ ساعت)، قویترین باکتری از نظر تولید سیدروفور بود. نتایج حاصل از اندازه گیری تولید سیانید هیدروژن نشان داد که ۳۵/۸۸ درصد از جدایه ها توانایی ترشح این متابولیت را داشتند. در این آزمایش همه باکتریهای جداسازی شده قادر به تولید آنزیم پروتئاز نبودند. جدایه P۱۷ با بیشترین نسبت قطر هاله به کلنی (۷/۲) قویترین باکتری از نظر تولید این آنزیم بود. تولید آنزیم سلولاز در هیچکدام از جدایههای مورد مطالعه در این پژوهش مشاهده نگردید.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
دانشجوی سابق کارشناسی ارشد گروه علوم و مهندسی خاک دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی
دانشیار گروه علوم و مهندسی خاک دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی
دانشیار گروه علوم و مهندسی خاک دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی
استادیار گروه علوم و مهندسی خاک دانشکده کشاورزی دانشگاه ولی عصر رفسنجان
مراجع و منابع این مقاله: