معرفی، نقد و ارزیابی کتاب «انسان شناسی پراگماتیکی کانت» (Kant’s Pragmatic Anthropology)

کانت در اواخر عمر خود سوال «انسان چیست» را بر سوالات اصلی فلسفی خود افزود و پاسخ این پرسش را جواب­گوی دیگر سوالات دانست. اما پاسخ کانت به این سوال چیست؟ ویلسون در اثری با عنوان انسان­شناسی پراگماتیکی کانت می­کوشد تا با کاوشی در آثار غیرانتقادی او چون انسان­شناسی، دین در محدوده عقل تنها و تعلیم و تربیت، که آنها را«فلسفه تجربه» کانت می­نامد،  پاسخ او به این پرسش را بیابد.او در این اثر با این ادعا که انسان­شناسی پراگماتیکی کانت، روان­شناسی تجربی نیست، علاوه بر معرفی خاستگاه و معنای انسان­شناسی پراگماتیکی، انسان را از منظر این فیلسوف به عنوان موجودی برخوردار از چهاراستعداد حیوانی، فنی، پراگماتیکی و اخلاقی معرفی می­کند که باید بکوشد با بهره­گیری از استعدادها و توانایی­های خود، به سرشت نهایی انسانیت که همانا اخلاق و و آزادی است، دست یابد. هم­چنین از نظر این نویسنده حکم غایی تأملی پل ارتباطی میان انسان­شناسی و آثار انتقادی کانت محسوب می­شود که کانت با استفاده از آن کوشیده بود تا به دانشجویان خود دانش عملی را بیاموزد تا آنها از این طریق بتوانند جایگاه خود را در جهان اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بیابند.

کلیدواژه ها:

انسان‌شناسی ، روان‌شناسی تجربی ، سرشت آدمی ، استعدادها ، حکم تأملی